Βολιώτης ψαροντουφεκάς τρέλανε το Ελσίνκι

Η τρίτη κατά σειρά συμμετοχή του σε αγώνα ψαροντούφεκου στο εξωτερικό τον ανέδειξε πρωταθλητή! Ο Μανόλης Γιάνκος δεν πήρε απλώς την «καλή θέση» που υπολόγιζε στο 29ο Ευρωαφρικανικό Πρωτάθλημα (CMAS), ανέβηκε στο πιο ψηλό σκαλί του βάθρου στον επίπονο διεθνή αγώνα που έγινε στο Ελσίνκι. Οι Φινλανδοί, μάλιστα, έχουν πλέον κάθε λόγο να μιλούν γι' αυτόν... Για πρώτη φορά ύστερα από 30 χρόνια οι ντόπιοι είδαν μπακαλιάρους να ψαρεύονται στη θάλασσά τους, όπως και σκορπίνα. Ο 35χρονος βολιώτης ψαροντουφεκάς τούς άφησε έκπληκτους! Κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο, το πρώτο διεθνές για έλληνα αθλητή στην ιστορία του αθλήματος από το 1954. Και στις δύο ημέρες του πρωταθλήματος άλλωστε πήρε την πρωτιά, κάτι που είχε να συμβεί χρόνια στον θεσμό. Βρέθηκε άρα και στην κορυφή της τελικής κατάταξης (σε σύνολο 43 αθλητών από 14 χώρες) με μεγάλη μάλιστα διαφορά από τον δεύτερο και τον τρίτο - επιτυχία στον βυθό που καμιά σχέση δεν έχει με τον μεσογειακό... «Ημουν 6ος το 2011 στην Πορτογαλία, στο Ευρωαφρικανικό Πρωτάθλημα, 9ος πέρυσι στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην Ισπανία, στη θολούρα του Ατλαντικού. Είχα, λοιπόν, μετρήσει και εκτός συνόρων τις δυνάμεις μου, είχα πάρει τις ανάλογες παραστάσεις από σημαντικές διοργανώσεις. Είπα, έτσι προκαταβολικά ότι "τώρα πρέπει να το προσπαθήσουμε περισσότερο, να τα πάμε ακόμα καλύτερα", και ως ομάδα και ατομικά. Για να είμαι πάντως ειλικρινής, αυτό το χρυσό δεν το περιμέναμε!» λέει στα «ΝΕΑ» ο Μανόλης Γιάνκος, ψαροντουφεκάς από 11 χρονών.. Μόνο εύκολο δεν ήταν, εξηγεί, να εγκλιματιστεί στις φινλανδικές κλιματικές και υποθαλάσσιες συνθήκες. «Επρεπε να καταλάβω τη συμπεριφορά των ψαριών εκεί - μιλάμε για τελείως διαφορετικά είδη, που φέρνουν πιο πολύ στου γλυκού νερού. Ηθελα να παρατηρήσω και τα μέρη όπου διαβιούν, ανάλογα με τον καιρό τής κάθε ημέρας, για να μπορώ να προβλέψω την ώρα του αγώνα πώς και πού θα κινηθούν ώστε να τα αναζητήσω. Ηταν όμως και πάρα πολύ δύσκολο όλο αυτό, από τη στιγμή που τα νερά εκεί είναι εντελώς διαφορετικά από τα δικά μας. Ουσιαστικά μοιάζουν με αυτά της λίμνης (η αλατότητα π.χ. είναι στο 0,5%, ενώ στη Μεσόγειο στο 3%), είναι πιο θολά, οπότε η ορατότητα είναι περιορισμένη. Εβλεπα λ.χ. μόλις ώς τα 3 μέτρα, όταν οι συνθήκες στην επιφάνεια της θάλασσας ήταν καλύτερες. Αντιθέτως, μετά τα 10 μέτρα βάθος έπρεπε να ανάβω τον φακό μου...», περιγράφει ο αθλητής του Ναυτικού Ομίλου Σύρου, τρεις φορές (2010, 2012, 2013) πρωταθλητής Ελλάδας στο ψαροντούφεκο, κάτοχος μέχρι πέρυσι από το 2008 του εθνικού ρεκόρ ελεύθερης κατάδυσης με σταθερά βάρη, με βουτιά στα 100 μέτρα! Και το νερό της Βαλτικής ήταν κάτι παραπάνω από... δροσερό Ιούνιο μήνα (29 και 30/6 ο αγώνας), περιγράφει. Με τη μέση εξωτερική θερμοκρασία στους 15 βαθμούς, το θερμόμετρο στην επιφάνεια της θάλασσας έδειχνε από 10 ώς 17. Στα βαθιά νερά, ωστόσο, έπεφτε στους 7 με 9, την ώρα που η πιο κρύα ελληνική θάλασσα έχει τον χειμώνα 13 βαθμούς. «Είναι δύσκολο όλο αυτό, πολύ κουραστικό και ψυχοφθόρο να επιμένεις υπό τόσο αντίξοες συνθήκες. Αλλά σου μένει τελικά η ηθική ικανοποίηση για το αποτέλεσμα, την ψαριά σου...» σημειώνει. Η «χρυσή» ψαριά Για να ξετρυπώσει τα θηράματά του, σε διάστημα 12 ωρών σε ένα διήμερο, ο Μανόλης Γιάνκος χρειάστηκε να καταδύεται κάθε φορά ώς τα 25-30 μέτρα, υπό κυματισμό 4-5 Μποφόρ που έδιωχνε τα ψάρια. Κι όμως, ήταν ο μοναδικός αθλητής που έβγαλε τελικά μπακαλιάρους στον αφρό. Συνολικά 7, ώς και 2 κιλά καθένας τους, καθώς επίσης μία σκορπίνα και πέντε σαργούς. ΤΑ ΝΕΑ (Πέτρος Στεφανής)