Ονειρα.....

Ποιος δεν έμεινε χαρμάνης από θάλασσα και δεν ονειρεύτηκε μαγικούς βυθούς , ψάρια τρόπαια, άγνωστους τόπους! Ποιος δεν είδε στον ύπνο του εξωτικά –εξωπραγματικά όπλα , αλλά και πέδιλα να σπάνε την κρίσιμη στιγμή, μάσκες να λείπουν πεντακόσια χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι!

Και δε μιλάω για τους πόθους και τις επιδιώξεις ή τους φόβους μας όταν βρισκόμαστε σε εγρήγορση και πλήρη συνείδηση, οι οποίοι δημιουργούνται με τους μηχανισμούς της λογικής. Μιλάω για τα όνειρα στην κανονική τους μορφή, που έρχονται να ταράξουν τη γαλήνη του ύπνου μας ή να μας βυθίσουν σε έκσταση. Εκεί που αναδύεται το ψυχικό υλικό από τα βαθύτερα στρώματα της ύπαρξης και μπλέκεται με τα καλύτερα κατανοητά στρώματα του συνειδητού.



Όνειρα ηδονικά, όνειρα βασανιστικά, όνειρα ελπιδοφόρα ,όνειρα ματαίωσης και απώλειας. Όνειρα ρεαλιστικά αλλά και όνειρα χωρίς καμία επαφή με την πραγματικότητα. Άνθρωποι από το παρελθόν, ολότελα ξεχασμένοι και άλλοι από το πουθενά να κάνουν αλλόκοτα πράγματα. Υπερήλικες μπαρμπάδες να βγαίνουν από τη θάλασσα κρατώντας θηριώδεις συναγρίδες και οι θείτσες της γειτονιάς να αποκαλύπτουν κρυμμένες ξέρες καταμεσής στην πλατεία του χωριού! «Από μηχανής θεοί» να εμφανίζονται μεσοπέλαγα κρατώντας τη ζώνη με τα βάρη που ξεχάστηκε στο σπίτι, φέρνοντας τη λύτρωση μετά την αγωνία της ματαίωσης του ψαρέματος!



Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό γιατί έχω πολύ ζωντανά όνειρα τα οποία αρκετά συχνά τα θυμάμαι. Άλλωστε πολλές φορές το βασικό μοτίβο κάποιων ονείρων επαναλαμβάνεται δημιουργώντας μια αίσθηση πραγματικότητας και ευχάριστης οικειότητας. Βέβαια όπως συμβαίνει στα όνειρα οι ανατροπές του σκηνικού και οι εναλλαγές των συναισθημάτων αποτελούν τον κανόνα.

Ο λαός λέει ότι «ο πεινασμένος καρβέλια ονειρεύεται» και επιτρέψτε μου να σας πω όντας σε περίοδο δίαιτας ότι έχει απόλυτο δίκιο. Ακόμα χειρότερα στις περιόδους ψαρευτικής δίαιτας! Τρεις φορές χειρότερα το βράδυ πριν το ψάρεμα μετά από μακρά περίοδο αποχής! Υπό την προϋπόθεση ότι θα καταφέρω να κοιμηθώ για να δω όνειρα…

Και το συγκλονιστικό στα όνειρά μου είναι ότι τα ψάρια μπορεί να είναι οπουδήποτε, εντός και εκτός θάλασσας, σε στεριά και αέρα ενώ ανύπαρκτοι τόποι με απίθανα ονόματα έχουν ψαρευτεί τόσες φορές που τους έχω χαρτογραφήσει καλύτερα και από τους αγαπημένους μου πραγματικούς ψαρότοπους! Αλλά και πόσες απίθανες αγορές υπαρκτών και ανύπαρκτων όπλων, φουτουριστικών πέδιλων, στολών από λέπια ψαριού και φύκια , έχουν γίνει στον ύπνο μου. Μαγαζιά που κλείνουν ακριβώς τη στιγμή που τρέχοντας στρίβω τη γωνία για να αγοράσω το κομμάτι του εξοπλισμού που έχασα. Ο ήλιος που πάντα δύει τη στιγμή που με χίλια ζόρια φτάνω στον αγαπημένο μου τόπο. Ψαράδες που καθαρίζουν στα βράχια το ροφό που έχω σίγουρο. Και δεκάδες σημαδούρες να έχουν μόλις ξανοιχτεί στο παρθένο μέρος που με τόσο κόπο ανακάλυψα! Συναγρίδες σε μαγεμένα δάση και υπέροχοι σαργοί να κατεβαίνουν από τα σύννεφα σα χελιδόνια. Ροφοί που βόσκουν χορτάρι ανάμεσα στα λιόδεντρα και…




Μάλλον το παράκανα! Πιστέψτε με , όμως, τα έχω δει όλα αυτά και ακόμα πιο τρελά. Παρέα με τις πιο πραγματικές εικόνες , με το οπτικό πεδίο να γεμίζει από ψάρια τρόπαια, σε απίστευτα βάθη και με άπνοιες που διαρκούν μια αιωνιότητα. Όνειρα που άλλοτε διαρκούν όσο διαρκεί η φευγαλέα εικόνα ενός ψαριού που απομακρύνεται ή η ανάμνηση ενός συναισθήματος και άλλοτε είναι ολόκληρες ιστορίες με συγκροτημένο σενάριο, επικές ανατροπές και δραματικές αλλαγές σκηνικών!

Πως θα μπορούσε κανείς να περιγράψει ένα όνειρο άραγε; Πόσο μπορεί να αποτυπωθεί στο χαρτί ο πλούτος των εικόνων και η ένταση των συναισθημάτων; Έχοντας επίγνωση του μάταιου της προσπάθειας ( αλλά και της υπέρμετρης ματαιοδοξίας μου) θα προσπαθήσω να περιγράψω ένα τυπικό όνειρο.

Ο τόπος μαγικός , γνώριμος σαν τα παραμύθια της γιαγιάς μας, αλλά και διαρκώς μεταβαλλόμενος , ρευστός σε αέναη κίνηση, να κόβει τον καιρό ακριβώς με τον τρόπο που πρέπει μεταβάλλοντας τον προσανατολισμό του. Ο βατός χωματόδρομος οδηγεί στην άκρη του κάβου και η δράση ξεκινάει ακριβώς στο σημείο που ξεντύνομαι. Ένα βαθύ αυλάκι ξεκινάει από εκεί που σκάει το κύμα για να ανοιχτεί ομαλά προς τα βαθειά. Δεξιά και αριστερά οι παράλληλες με το βυθό σχισμές φορτωμένες με κάθε μεγέθους σαργοσηκιούς. Άλλοτε να πέφτουν στη μάσκα μου και άλλοτε να αχνοφαίνονται έξω από το βεληνεκές και του μεγαλύτερου όπλου. Μα και οι ροφοί εδώ αρχοντικοί και κυρίαρχοι, συνήθως άπιαστοι. Καθώς το αυλάκι βαθαίνει και πλαταίνει στρίβει παράλληλα με τη στεριά. Ογκώδη μονόπετρα εναλλάσσονται με χαμηλές πλάκες και όλα τα δώρα της θάλασσας είναι εκεί!
Είπαμε όμως ότι στα όνειρα τίποτα δε μένει για πολύ σταθερό. Εκεί που η ψυχή έχει γεμίσει με γλυκιά προσμονή, καραδοκεί η ματαίωση! Εκατοντάδες εμπόδια εμφανίζονται για να ματαιώσουν το ψάρεμα στον κυριολεκτικά ονειρεμένο τόπο. Τρέιλερ σπάνε , αμάξια χαλάνε, η μέρα τελειώνει, η στολή έχει σκιστεί κτλ. Και ενώ προσπαθώ να συμβιβαστώ με τη ματαίωση ενός ακόμα ονειρικού ψαρέματος , βρίσκομαι να καρτερεύω με τη Beretta του πατέρα μου στο μπαλκόνι του πατρικού μου!!! Εκεί , στο μπαλκόνι με το συρματόπλεγμα και τα ψηλά κάγκελα που μας προστάτευαν από τις πτώσεις! Οι συναγρίδες συνήθως έρχονται από ψηλά , περνώντας πάνω από την ταράτσα της απέναντι πολυκατοικίας, για να κατέβουν σαν στούκας με ιλιγγιώδη ταχύτητα προς το μπαλκόνι μου. Σήμερα όμως μάταια περιμένω. Αλλαγή στρατηγικής. Εξηντάρι στο χέρι και σχολαστικό ψαχτήρι ! Παντού, στα ντουλάπια της κουζίνας, στο σύνθετο στο σαλόνι , στα συρτάρια με τα σώβρακα και τις φανέλες, κάτω από τα κρεβάτια, στις σκοτεινές γωνιές πίσω από τις ηλεκτρικές συσκευές! «Διάολε , θα σκεφτώ μες τον ύπνο μου! Κάθε χρόνο και χειρότερα. Οι τράτες και οι μπουκαλάκηδες τα έχουν αφανίσει όλα. Μετά βίας ξετρύπωσα ένα σαργουδάκι των τρακοσίων γραμμαρίων στο δωμάτιο των γονιών μου. Φταίω βέβαια και εγώ . Δε διαχειρίστηκα σωστά τον τόπο!» Καλύτερα να αλλάξω μέρος. Καρφί για την παραλία δίπλα στο λιμάνι, εκεί που έβγαινε ο παλιός υπόνομος. Τα λαυράκια θα είναι εκεί ή κάτω από την ξύλινη προβλήτα της διπλανής ταβέρνας. Και αν δεν είναι θα ρισκάρω να διασχίσω το λιμάνι και να πάω απέναντι στο φάρο. Αρκεί να έχει υπηρεσία στο λιμενικό ο φίλος μου ο Τάσος (τι να κάνει αυτή η ψυχή, χρόνια είχα να τον θυμηθώ) που παίζαμε μαζί πόλο. Διαφορετικά…
Μόνο που ο φάρος στο όνειρο είναι υποθαλάσσιος και η βάση του είναι ένα εγκαταλελειμμένο παλιό εργοστάσιο ! Βουτάω από τον πρώτο όροφο του φάρου, περνάω από την καταπακτή με τα σιδερένια κάγκελα, διασχίζω την πρώτη αίθουσα του εργοστασίου και κάνω καρτέρι στην αριστερή πόρτα. Επιτέλους! ΟΙ συναγρίδες είναι εκεί. Μεγάλες , πολύ μεγάλες και ήρεμες! Σχεδόν μπορώ να τις χαϊδέψω. Θα χαζέψω κάμποση ώρα-άλλωστε είπαμε ότι ο χρόνος στα όνειρα είναι πολύ σχετικός- και θα χτυπήσω ένα θηρίο. Η βολή εννοείται πως είναι καίρια και η μεγαλύτερη συναγρίδα που έχω δει ποτέ θα με ακολουθήσει προς την επιφάνεια. Ένα υπέροχο τελικά όνειρο . Λάθος!!! Καθώς γυρίζω προς την επιφάνεια βρίσκω την καταπακτή κλειστή. Σπρώχνω με όλη μου τη δύναμη αλλά δεν κουνιέται. Κοιτάζω για εγκλωβισμένο αέρα, που τόσες φορές με έχει σώσει στο παρελθόν, αλλά μάταια! Αυτό ήταν . την πάτησα. Το τέλος έρχεται! Κάθιδρος και καταπτοημένος ανασηκώνομαι στο κρεβάτι προσπαθώντας να πάρω ανάσα. «Το κέρατό μου, όνειρο έβλεπα! Ένα ηλίθιο όνειρο. Πρέπει να πάω επειγόντως για ψάρεμα , προτού πάθω καμιά ανακοπή στ ΄ αλήθεια.»

Είμαι σίγουρος πως δεν είμαι ο μόνος. Αυτό που έχουμε επιλέξει ως χόμπυ είναι τόσο γεμάτο, τόσο πλούσιο σε συναισθήματα, που είναι αδύνατο να αφήσει τον ύπνο μας ήσυχο. Θα ισχυριστώ μάλιστα ότι η ευχαρίστηση που προσφέρει το ψαροντούφεκο, είναι συνδεδεμένη με τα βαθύτερα –μη συνειδητά στρώματα της ανθρώπινης ύπαρξης. Αυτή όμως είναι μια άλλη ιστορία…

Κείμενο: Δημήτρης Μακρέας

πηγη http://www.greekdivers.com/mag/el/content/oneira