ΑΝΑΠΝΟΕΣ ΕΞΟΔΟΥ

Στην στήλη μας σήμερα θα ασχοληθούμε με το θέμα των αναπνοών εξόδου μετά από κάθε βουτιά.Η κρισιμότερη φάση σε μια βουτιά είναι πάντοτε η ανάδυση μας. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η επιστροφή στην επιφάνεια γίνετε με μειωμένα επίπεδα οξυγόνου στο αίμα μας και αυξημένο διοξείδιο του άνθρακα.. Η φυσική ανάγκη του οργανισμού μας είναι να εκπνεύσει στην επιφάνεια του νερού και να αποβάλλει τον ‘ βρώμικο’ αέρα που κρατάμε στους πνεύμονες μας. Εδώ πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάποια γεγονότα και παραμέτρους όπου με λύπη μου παρατηρώ ακόμη και από γνωστά άτομα-δύτες που έχουν μεγάλη τριβή με το στοιχείο της θάλασσας να τα αγνοούν και να θέτουν σε κίνδυνο την σωματική τους ακεραιότητα. Για να δούμε όμως ορισμένα πράγματα που πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη μας και να τα εφαρμόζουμε κατά την εκτέλεση μιας κατάδυσης και της εξόδου.

1. Πρώτο και σοβαρότερο μέλημα του υποβρύχιου δύτη –ψαροντουφεκά είναι να αναπνεύσει με ένα συγκεκριμένο κύκλο εκπνοών-εισπνοών για κάποια δευτερόλεπτα
2. Οι πρώτες τρις με τέσσερις εκπνοές πρέπει να είναι κοφτές μικρότερες σε όγκο αέρα από αυτό που θέλουμε πραγματικά να εκπνεύσουμε. Ο λόγος είναι ότι αν εκπνεύσουμε δυνατά με πολλή όγκο αέρα θα ρίξουμε απότομα τα επίπεδα οξυγόνου στον οργανισμό μας γνωρίζοντας ότι ο αέρας εκπνοής του ανθρώπου περιέχει 16% οξυγόνο από το αρχικό 21% που πήρε στην τελευταία του εισπνοή. Το 16 % είναι ικανό να κρατήσει τον οργανισμό σε ασφαλή κατάσταση στην επιφάνεια, αποφεύγοντας κάποιο υποξικό περιστατικό.
3. Οι πρώτες εισπνοές (τρις με τέσσερις) γίνονται με ένα μικρό κράτημα της αναπνοής (3-4 δευτερόλεπτα) με σκοπό να δοθεί ο πολύτιμος χρόνος στον οργανισμό να δεσμεύσει το φρέσκο οξυγόνο και να το στείλει στους ιστούς του δύτη. Μετά συνεχίζουμε τις αναπνοές μας με ρηχές ανάσες μέχρι να επανέλθουμε σε κατάσταση ηρεμίας.
4. Αποφεύγονται οι επιπρόσθετες και άσκοπες κινήσεις στην επιφάνεια ενώ κάνουμε τις αναπνοές εξόδου όπως: Αναζήτηση αναπνευστήρα, κινήσεις κεφαλιού αριστερά –δεξιά, προσπάθεια ομιλίας και οπτικών σημάτων στο ζευγάρι ή σύντροφο μας.
5. Δεν καταδυόμαστε με τον αναπνευστήρα στο στόμα και ούτε τον επανατοποθετούμε λίγο πριν την επιφάνεια για να φυσήξουμε και να αδειάσουμε την σωλήνα του σπαταλώντας έτσι οξυγόνο στην κρίσιμη φάση της κατάδυσης μας.
6. Η άφεση του σώματος του ελ δύτη/ψαροντουφεκά στα τελευταία μέτρα της ανάδυσης να βγει από μόνος του(άνωση) εκμεταλλευόμενος την θετική πλευστότητα εξοικονομώντας ενέργεια στην επιφάνεια κάνοντας τις αναπνοές εξόδου
7. Ρύθμιση του έρματος (ζώνη βαρών) για ευκολότερη επιστροφή στην επιφάνεια και όχι δυσκολότερη
8. Εάν νιώσουμε ζαλάδα , σκοτιδίνες, μούδιασμα στα πόδια και υπερβολική κόπωση ενώ κάνουμε τις αναπνοές μας στην επιφάνεια τότε αφήνουμε μεγαλύτερα διαστήματα μεταξύ των βουτιών μας και αποφεύγουμε τρόπους προετοιμασίας που θα μας προκαλέσουν υπεραερισμό άρα και σημάδια υποκαπνίας στο σώμα μας.
9. Κανένα μα κανένα είδος ή μέγεθος ψαριού δεν αξίζει την ζωή μας. Κανένας αγώνας ή διάκριση σε ένα σύνολο ψαροντουφεκάδων δεν αξίζει να ρισκάρουμε την ζωή μας. Μεροληπτάτε υπέρ της ασφάλειας για να το απολαμβάνεται για πάντα
10. Αφιερώστε κάποιο χρόνο από την ζωή σας και ενημερωθείτε είτε μέσο κάποιον σεμιναρίων ή σχολείων ελεύθερης κατάδυσης αναφορικά με τις σωστές διαδικασίες. Η θάλασσα δεν σηκώνει ρίσκο

ΠΗΓΗ http://www.psarema.info/