picasion

Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2011

Σεβασμός στον Βασιλειά




Γράφει ο Γιώργος Ιωάννου

Κρατώ το μολύβι και σκέφτομαι. Σκέφτομαι, σκέφτομαι, σκέφτομαι…Δεν μου βγαίνει. Πρέπει όμως να γράψω. Πρέπει γιατί είμαι θυμωμένος. Δύσκολο το θέμα. Γιατί για να καταπιαστείς με αυτό το θέμα, πρέπει να σου βγει θυμός. Έτσι που να τα πεις έξω από τα δόντια, χωρίς ενδοιασμούς. Πρέπει όμως να προσέξεις. Τι να προσέξεις; Να προσέξεις μην θίξεις. Να προσέξεις μην θίξεις πρόσωπα, πρόσωπα που στο τέλος της μέρας είναι φίλοι σου. Είναι οι άνθρωποι που συχνά πυκνά τους συναντάς. Την μια τους συναντάς στο ψάρεμα. Την άλλη στην δουλειά, στον δρόμο, στο περίπτερο και πιο συχνά θα συναντηθείς στα καταστήματα καταδυτικού εξοπλισμού. Εκεί είναι το παιχνίδι. Εκεί είναι όλα τα λεφτά. Εκεί θα φύγει όλο το φορτίο. Εκεί ο κάθε ένας από εμάς θα χτυπήσει ρέστα. Εκεί θα προσπαθήσει να καλύψει τις ανεπάρκειες του. Θα προσπαθήσει να καλύψει τις ανεπάρκειες του σε βάθος, βάρος και χρόνο. Θα κάτσει στην παρέα, θα κεραστεί από τον καταστηματάρχη και θα παρακολουθήσει την κουβέντα που κάνουν οι υπόλοιποι.

Εάν η κουβέντα είναι άσχετη με το θέμα που ενδιαφέρει; Δυσφορία. Δυσφορία γιατί ο στόχος είναι ένας: να φύγει το φορτίο. Εάν το θέμα είναι αυτό που μας ενδιαφέρει; Η κατάλληλη στιγμή δεν θα αργήσει να έρθει. Θα τα φέρει από εδώ, θα τα φέρει από εκεί, και θα «σκάσει».

Κάποιες φορές με τέχνη και μαεστρία θα μοιάζει με μικρό ποταμάκι που κυλάει ήσυχα και αργά, ενώ τα αισθήματα θαυμασμού και ζήλειας που σου δημιουργεί εναλλάσσονται. Η ικανότητα του και η ευφράδεια λόγου που έχει δεν σου αφήνουν περιθώρια αμφισβήτησης. Εκεί που πάει να ξεφύγει, τραβάει τα σχοινιά, ελαττώνει λίγο τον χρόνο, αλλά αυξάνει το βάθος. Ελαττώνει το βάθος, αυξάνει το χρόνο. Στην περίπτωση δε που η παρέα είναι καχύποπτη; Ελαττώνει και τα δύο.

Δεν θέλει να φύγει και να μην γίνει πιστευτός. Άλλωστε, ο κύκλος είναι μικρός. Θέλει να κρατηθεί στον κύκλο. Στον κύκλο θα επιστρέψει ξανά. Αλλά αυτή την φορά δεν θα είναι ο ίδιος. Την τελευταία φορά που είχε φύγει, ένοιωσε ότι δεν έβγαλε όλο το φορτίο. Κάτι τον βασάνιζε. Ένοιωθε ότι δεν ήταν ολοκληρωμένος.

Μπαίνει στο μαγαζί, κάθετε στην παρέα. Ο καταστηματάρχης τον κερνάει. Δεν τον ενδιαφέρει τι. Ούτε καν κοιτάζει τι έχει μπροστά του. Παρακολουθεί τα λεγόμενα της παρέας. Περιμένει την κατάλληλη στιγμή και χωρίς κανένα ενδοιασμό παίρνει τον λόγο. Το ποταμάκι έγινε χείμαρρος. Στο πέρασμα του παρασέρνει τα πάντα, έχει παρεκτραπεί τελείως, δεν τον ενδιαφέρει τίποτα, πρέπει να αδειάσει.

Πρέπει να αδειάσει στην θάλασσα όπου εκεί θα γίνει ένα μαζί της, θα την κάνει δική του. Θα είναι ο απόλυτος άρχων, ο Μέγας, ο ένας, ο μοναδικός. Εκεί θα κουμαντάρει τα πάντα. Ο χρόνος και το βάθος θα χάσουν την σημασία τους. Όλα για αυτόν θα γίνονται εύκολα και ανώδυνα, ρεύμα, θολούρα, κρύο, κύμα, γι’ αυτόν δεν αποτελούν πρόβλημα. Οι κρυμμένοι παράδεισοι και οι παρθένοι τόποι που μόνο αυτός ξέρει πολλοί. Σαν ιστοριούλα από παιδικό παραμυθάκι με πρωταγωνιστές τα μικρά ζωάκια, ο απόλυτος άρχων θα εισέλθει στο υγρό βασίλειο να επιβάλει την τάξη. Θα μετρήσει και θα ζυγίσει τις πίγγες και τις συναγρίδες, με τα δικά του μάτια και μόνο. Μικρές γι’ αυτόν, δεν υπάρχουν. Το ψαροντούφεκο του μοιάζει με υποβρύχιο εκτοξευτή θαλάσσης θαλάσσης. Ο ίδιος; Ένα ανθρώπινο υποβρύχιο.

Συνεχίζει ακάθεκτος. Τα μέτρα πολλά. Τα –άντα; Τα έχει για όρεξη. Χρόνος; Λες και κάθεται για καφέ. Αν βαρεθεί, φεύγει για επιφάνεια. Αν όχι; Μην τολμήσεις να του κλέψεις δευτερόλεπτο. Είσαι black list. Αφού αποκαταστήσει το πληθυσμιακό ισοζύγιο στα βαθιά, και επαναφέρει την τάξη και των νόμο, σειρά έχουν τα ξέβαθα. Εκεί θα ψαρέψει τους σαργούς ,τα μυλοκόπια και πανμπόνηρους ξεχασμένους ροφούς.. Θα τα χτυπήσει αλύπητα. Άλλωστε γι’ αυτόν οι τρύπες είναι πολλές και γεμάτες. Οι σαργοί θα βγαίνουν ένας ένας με την σειρά. Δεν υπάρχουν μικροί. Με τα χέρια του και τις παλάμες αντίκρυ, δείχνει το μέγεθος. Θεέ μου!!! Πενήντα πόντους ο ένας. Τέρατα. Άλλωστε είπαμε: μόνο αυτός ξέρει που.

Νοιώθει να έχει τον έλεγχο. Στην παρέα υπάρχουν ένα δυο άτομα που δεν τον ξέρουν καλά. Επικεντρώνεται με αυτούς. Βάζει τα δυνατά του. Μεταφέρει το σκηνικό σε μια παραδεισένια τρύπα από ασπρόψαρα. Μπαίνει στην τρύπα και ρωτά: «που είναι τα υπόλοιπα;» «Μέσα» του λένε. «Μην φοβάστε, εσάς δεν θα σας πειράξω. Εσάς σας χρειάζομαι. Τα υπόλοιπα θα πληρώσουν». Το ενδιαφέρον των δυο νεόφερτων ψαροκυνηγών στην παρέα αυξάνεται. Οι βουτιές του αλάνθαστες, Χρησιμοποιεί όλες τις τεχνικές: ανάποδα, ψαλιδάκια, γυριστά, κλοθωγυριστά, ψιλοκρεμαστά, διαγώνια και φάρσα. Μέθοδοι υπνωτισμού και μαγνητισμού εφαρμόζονται με απόλυτη επιτυχία. Ένα ένα τα ψάρια παίρνουν σειρά στον θάνατο ανήμπορα να αντιδράσουν μπροστά στις αστείρευτες ικανότητες του. Άλλωστε είναι ο βασιλιάς τους. Τα ψάρια μόνο αυτόν ξέρουν. Αλίμονο σε όποιον άλλο τα ενοχλήσει. Δεν έχεις κανένας δικαίωμα. Η θάλασσα είναι μόνο γι’ αυτόν.

Το φορτίο έχει αδειάσει. Οι νεόφερτοι ψαροκυνηγοί μένουν με το στόμα ανοικτό. Δέος και θαυμασμός. Έχουν τον βασιλιά απέναντι τους. Πρέπει να τον σέβονται. Η ικανοποίηση ζωγραφίζεται στο πρόσωπο του. Τα μηνύματα του έχουν περάσει. Κάποιος από την παρέα θέλει να πει κάτι. Όχι, δεν επιτρέπετε. Δεν επιτρέπετε οι νεόφερτοι ψαροκυνηγοί να ξεφύγουν. Πρέπει να μείνουν πιστοί στον βασιλιά και σε αυτά που τους έχει πει. Πρέπει να μείνουν εγκλωβισμένοι στον δικό του κόσμο, στον οποίον έχει τον πλήρη έλεγχο και μόνο σε αυτόν. Κανείς άλλος δεν ξέρει καλύτερα από αυτόν.

Οι υπόλοιποι; Ακολουθούν. Τόλμησε κανείς να προσπεράσει; Αλίμονο. Αλίμονο σου, καημένε, η οργή και ο θυμός του βασιλιά θα σε βάλουν στην θέση σου. Δεν πρόκειται να το αφήσει έτσι. Πάντα θα είναι μπροστά. Μπροστά σε βάθος, βάρος, χρόνο και γνώσεις. Δεν θα τον φτάσεις ποτέ. Ακούς; Ποτέ.

ΠΗΓΗ http://www.psarema.info

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου