Απρόσμενες συναντήσεις

Τετάρτη απόγευμα, ο καιρός είναι χάλια αλλά εγώ έχω ελεύθερη ώρα, όποτε ξεκινάω για ψαρεματάκι σε κοντινό μέρος.
Άφησα τον "Ανώδυνο¨στο σπίτι να ξεκουραστεί και πήρα μαζί μου το 100αρι, ιδιοκατασκευή κι αυτό.
Το νερό στους 14 βαθμούς έκανε την 7αρα στολή να μοιάζει η καλύτερη επένδυση χρημάτων που έχω κάνει.
Ορατότητα στα 5 με 6 μέτρα.
Κολυμπώ και φτάνω στο μέρος.Με το που ακουμπάω τον βυθό ένα κοπάδι από κέφαλους έρχεται να μου κάνει αναγνώριση.
Ψάχνω να βρω τον μεγαλύτερο να κάνω βολή ώσπου το βλέμμα μου πέφτει σε κάτι αγέροχα ψάρια που με πλησιάζουν χωρίς φόβο. Είναι γοφάρια. Αρκετά γοφάρια και όλα στο ίδιο μέγεθος.
Δεν το σκέφτομαι πολύ.Μπαμ και το γοφάρι περνάει στο ρακετόνημα.Κρέμασμα στην σημαδούρα και γρήγορα για το επόμενο καρτέρι. Τα ψάρια ξαναφάνηκαν αλλά πλέον σαν να ήξεραν και κρατούσαν μια απόσταση ασφαλείας από μένα.
Στο επόμενο καρτέρι έκαναν ένα πέρασμα ακόμη πιο μακρινό και μετά δεν τα ξαναείδα.
Στα επόμενα καρτέρια δεν έκανα καμία βολή στους κέφαλους που έρχονταν μέχρι την μύτη της βέργας με την ελπίδα μήπως και ακολουθούσαν τα γοφάρια.
Κάποια στιγμή όλα τα μικρόψαρα της περιοχής έσπασαν λες και έπεσε βόμβα. Όπα λέω, έρχεται το μεγάλο, έρχεται το τρόπαιο, και μέσα στην θολούρα διακρίνω ένα ταχύτατο όγκο να με πλησιάζει. Ήταν ένα δελφίνι το οποίο πρέπει να φοβήθηκε περισσότερο από μένα από τις μπουρμπουλήθρες που έβγαλα.Βγαίνοντας στην επιφάνεια το είδα να σκάει την ουρά του στην επιφάνεια της θάλασσας.
Το ψάρεμα πλέον είχε τελειώσει. Βγαίνοντας προς τα έξω πήρα και τις σουπιές που αυτόν τον καιρό έχουν μαζευτεί στα ρηχά.
Όλα καλά.Και μεζέ βγάλαμε και από εικόνες άλλο τίποτα.
Καλές αναδύσεις σε όλους. Έρχεται ο Μάιος να πάμε για χόρτα για να φτιάξουμε τις σουπιές.


Του Δημητρη Καφανταρη