Αυγουστιάτικες συναντήσεις….

Του Σάκη αρβανίτη αθλητή του Σ.Φ.Υ.Δ.ΒΟΛΟΥ ΙΑΣΩΝ. Βρισκόμαστε ήδη στην καρδία του καλοκαιριού, Αύγουστος θεωρητικά ο πιο ζεστός μήνας του καλοκαιριού , οι παραλίες ξεχειλίζουν από κόσμο ,η κυκλοφορία σκαφών στο ζενίθ, κι εμείς μέσα στην ανοιχτή θάλασσα αναζητούμε μεσοπέλαγες ξέρες, κομμάτια και τόπους που θα μας προσφέρουν την ευχαρίστηση μέσα από το ωραιότερο χόμπι που κάνουμε… Τους δυο τελευταίους μήνες λόγο τον υψηλών θερμοκρασιών που επικράτησαν την άνοιξη, υπήρξε μια σχετικά καθυστέρηση ανεβάσματος ψαριών στην ρηχή ζώνη, παρ’ολα αυτά μέσα στον Ιούνιο και στο πρώτο δεκαπενθήμερο ξεκίνησε δειλά-δειλά η παρουσία συναγρίδων στην παράκτια ζώνη, τα πρώτα αυγομένα ψάρια φάνηκαν σε αρκετές περιοχές με το θερμοκλινές να παίζει από τα 10 ως και 14 μέτρα , αυτός ήταν και ο λόγος που καταφέραμε να αλιεύσουμε κάποιες συναγρίδες ακόμα και στα 5 μέτρα νερό. Με την είσοδο του Ιουλίου και με την αύξηση της θερμοκρασίας έδειξαν τα πρώτα σημάδια οι ροφοί και οι σφυρίδες στην παράκτια ζώνη, βέβαια όπως έχουμε διαπιστώσει τα προηγούμενα χρόνια τα σημεία και γενικά τα θαλάμια που θα επιλέξουν να κατοικήσουν είναι ..!.συγκεκριμένα κάθε χρόνο με συνέπια να είναι αρκετά ευάλωτα ειδικά από αυτούς που γνωρίζουν τα συγκεκριμένα σημεία. Αν και προσωπικά αποφεύγω ψαρευτικά τον Αύγουστο,(λόγο μεγάλης κινητικότητας ανθρώπων στην θάλασσα) φέτος επέλεξα μέσα από κάποιες διήμερες μακρινές εκδρομές να δοκιμάσω σε πιο ήρεμους τόπους την τύχη μου για κάποια αξιόλογα θηράματα. Γνωρίζοντας εκ τον υστέρων πώς εκεί που θα πηγαίναμε δεν θα ήταν η πρώτη φορά που θα βλέπαμε τον συγκεκριμένο βυθό, επιλέγω πάντα μέσα στην διαδρομή επιστροφής να εντάξω κάποιο γνωστό κομμάτι (ως ρεζέρβα) ώστε αν τελικά δεν έχουμε καταφέρει κάτι αξιόλογο να μπορέσουμε τουλάχιστον στο 90΄να επιστρέψουμε με κάποιο ψάρι στο ψυγείο, αυτό βέβαια είναι εφικτό όσο αφορά τον ψαρευτικό τομέα των Σποράδων.

Αναλόγως την διαδρομή που θα κάνουμε επιλέγουμε και το συγκεκριμένο σκάφος που θα πάρουμε από την παρέα, στην συγκεκραμένη περίπτωση που είχαμε επιλέξει να φύγουμε ακτοπλοϊκός από τον Βόλο ξεκινήσαμε με ένα 5 μετρό εφοδιασμένο πάντα με εφεδρική μηχανή και με προορισμό την όμορφη Αλόννησο. Καύσιμο….πάγος….φαγητό…. φαρμακείο….τσιγάρα και μπύρες όλα στα φουλ!, γνωρίζοντας και από πέρυσι τα κομμάτια που θα επισκεφτούμε καθώς και την παραλία που θα διανυκτερεύαμε ήμασταν μέσα στο χρονικό πλάνο στα μέγιστα. Από τα 4 σημεία που επιτρέπετε η υποβρύχια αλιεία στην Αλόννησο, επιλέξαμε να πέσουμε στο πρώτο κομμάτι δίπλα στο πατητήρι για τον λόγο ότι φτάσαμε εκεί περίπου στις 17΄00. Μέσα από τον λιγοστό χρόνο που είχαμε στην πρώτη βουτιά δεν καταφέραμε ούτε να δούμε αλλά ούτε και να πάρουμε κάποιο καλό ψάρι, παρ’ολα αυτά και με ακόμα το ηθικό μας ακμαιότατο κατευθυνθήκαμε για την παραλία που θα διανυκτερεύαμε. Έπειτα από μια συνηθισμένη διαδικασία στήσιμο σκηνής, μάζεμα ξύλων για φωτιά και ετοιμασία εξοπλισμού, μας βρίσκει το βράδυ μαζεμένους στην φωτιά με μπυρίτσα και συζήτηση για το αυριανό πλάνο καθώς και την διήγηση παλιότερων εξορμήσεων. Το πλάνο βγήκε…εγερτήριο στις 5΄ καφεδάκι ελληνικό πάντα στο γκαζάκι μάζεμα τα πάντα από την παραλία( εννοείτε και τα σκουπίδια) και 6΄30 είμαστε επάνω στο βόριο κομμάτι προσπαθώντας να ντυθούμε μέσα στο σκάφος με ένα γεμάτο βοριά 4 άρι. Με τα πολλά και με τα λίγα από την πρώτη κι’ολας επαφή με το νερό τα πράγματα δεν έδειχναν και πάρα πολύ καλά.. η έλλειψη ψιλού από το σημείο δεν ήταν και ότι το καλύτερο.

Ξεκινήσαμε τα καρτέρια από την ρηχή ζώνη των 7-ως 10 μέτρα, μέσα σε ελάχιστο χρόνο βαθύναμε με την πιθανότητα να δούμε κάποια κίνηση, όσο και να προσπαθούσαμε μάταιο…δεν υπήρχε ψάρι στην περιοχή ούτε για δείγμα. Με το ανέβασμα στο σκάφος κοιτιόμασταν σκεφτόμενη για το αν πρέπει να φύγουμε ή να συνεχίσουμε την προσπάθεια. Η απόφαση δεν άργησε να έρθει και μάλιστα ομόφωνα από όλους μας, επιστροφή και μάλιστα το γρηγορότερο ώστε να εξοικονομήσουμε χρόνο σε κάποια γνωστά κομμάτια τα οποία θα μας έδιναν σίγουρα κάποιο ψάρι. Αν και γνωρίζαμε πως στην διάρκεια της ημέρας ο καιρός θα χαλούσε και μάλιστα σε μεγάλο σημείο ξεκινήσαμε με πορεία τον Παγασητικό γνωρίζοντας εκ τον υστέρων πώς θα κοπανηθούμε στην διαδρομή για τα καλά. Όντως έπειτα από 5 μίλια που είχαμε διανύσει ο καιρός φόρτωνε για τα καλά, άντε λίγο υπομονή, άντε λίγο καλαμπούρι στο σκάφος και η ώρα πέρασε σχετικά γρήγορα προς το σημείο που κάπως απάγκιαζε από τον καιρό. Με τα πολλά και με τα λίγα φτάσαμε στο πρώτο κομμάτι που έχουμε φροντίσει να κρατάμε ως ρεζέρβα για τίς δύσκολες στιγμές που λένε. Με την πρώτη κι’ολας βουτιά εντοπίζουμε δυο σφυρίδες να κινούνται αρκετά νευρικά προς το θαλάμι τους, στην επόμενη βουτιά που ακολούθησε διαπιστώσαμε πώς τα ψάρια είχαν βγει από το θαλάμι και κινιόντουσαν περίπου τα 10 μέτρα διαγώνια από εμάς, αλλαγή πλάνου στην επιφάνεια και αφήνουμε το κλασικό 100 άρη για ξεκούραση και παίρνουμε το 125’ με σκοπό να προσεγγίσουμε κάποιο από τα ψάρια με πλανάρισμα.

Για κακή μας τύχη την στιγμή που προσεγγίσαμε το ψάρι αυτό επέλεξε για ακόμη μια φορά να θαλαμώση, μη μπορώντας πλέον να πραγματοποιήσουμε βολή εντος τρύπας με το 125 αναδυόμαστε δίχως αποτέλεσμα για ακόμη μια φορά. Η τρίτη και τελευταία βουτιά είχε διαφορετική προσέγγιση (εφόσον γνωρίζαμε ήδη που κινείτε το ψάρι) και η προγνώσεις μας επιβεβαιόνωντε στο μέγιστο, πλανάροντας αργά προς το σημείο που είχαμε δει την προηγούμενη φορά καταφέραμε να πλησιάσουμε σε απόσταση βολής και να κεραυνοβολήσουμε την πρώτη σφυρίδα της ημέρας. Η ώρα περνούσε και έπρεπε σιγά-σιγά να ξεκινήσουμε για πίσω και ενώ ήμασταν έτοιμη να αναχωρήσουμε θυμηθήκαμε πώς υπήρχε άλλο ένα ψάρι στην περιοχή . Μια τελευταία βουτιά λέει το ζευγάρι μου θα κάνω και φύγαμε…άντε γρήγορα του λέω και ξεκίνησα να μαζεύω την σημαδούρα , δεν πρόλαβα καν να μαζέψω την μισή και τον βλέπω στην επιφάνεια με το ψάρι στο χέρι….τη έγινε βρε του λέω? Το ανέβασες με την μια? Το ψάρι μου λέει ήταν στα μεσόνερα και πεταλούδιζε λες και έκανε διακοπές!! Ανεβαίνοντας στο σκάφος και ενώ έχουμε πλανάρη προς την επιστροφή σκεπτόμουν πόσα ναυτικά μίλια είχαμε διανύσει με σκοπό κάποια καλή ψαριά και τελικά γυρίσαμε δίπλα σχετικά στο σπίτι μας ώστε να καταφέρουμε να πάρουμε δυο καλά ψάρια. Ποτέ δεν γνωρίζεις τι έχει σκοπό να σου δώσει η θάλασσα και σε τι ποιότητα και ποσότητα. Τα ψάρια δεν τα έχουμε πουθενά δεμένα…ακόμα και σε πολύ γνωστό κομμάτι αρκετές φορές θα την πατήσουμε και θα γυρίσουμε άδειοι στο σπίτι. Παρ’όλα αυτά αυτό που πρέπει να να κοιτάξουμε είναι να εφοδιάσουμε με αρκετή επιμονή , κόπο και θέληση ώστε στο τέλος να έχουμε κάποιο επιθυμητό αποτέλεσμα. Καλές αναδύσεις σε όλους!!