picasion

Δευτέρα 4 Ιουνίου 2012

Η αμάθεια στο υποβρύχιο ψάρεμα σκοτώνει!

Όλοι όσοι ασχολούμαστε με την ελεύθερη κατάδυση και με το υποβρύχιο ψάρεμα, θυμόμαστε τους εαυτούς μας με μια μάσκα και με έναν αναπνευστήρα από μικρή ηλικία. Σε αυτή την ηλικία κανείς δεν αναγνώριζε τους κινδύνους, τους οποίους κρύβει το κατά τα άλλα πανέμορφο θαλάσσιο περιβάλλον. Πόσες φορές δεν έτυχε να κουραστούμε, να καταπιούμε νερό, να χτυπήσουμε σε κάποιο βράχο και να μας πιάσει πανικός; Κάθε φορά που βουτάμε, «εισχωρούμε» σε ένα περιβάλλον, το οποίο είναι εντελώς διαφορετικό από αυτό που ζούμε. Το σώμα μας μέσα από μια σειρά μεταβολών στις λειτουργίες του μας επιτρέπει να χαρούμε αυτό τον άγνωστο σε μας βυθό. Οι μεταβολές αυτές γίνονται όλες αυτόματα. Από εκεί και πέρα καλούμαστε εμείς να εφαρμόσουμε τις γνώσεις που έχουμε, έτσι ώστε όλα να κυλήσουν ομαλά χωρίς απρόοπτα. Για να μπορέσουμε να επιτύχουμε τους στόχους μας χρειάζεται βαθύτατη γνώση του αντικειμένου, γνώση των δυνατοτήτων μας και σωστή αντίδραση απέναντι σε οποιοδήποτε ερέθισμα δεχθούμε. Όσες βουτιές και αν κάνουμε, η κάθε μια θα είναι διαφορετική από την άλλη. Η διαφορετικότητα της κάθε βουτιάς προσθέτει πάντα μια καινούργια λεπτομέρεια-εμπειρία στον εγκέφαλο, ο οποίος με τη σειρά του θα τη χρησιμοποιήσει την κατάλληλη στιγμή. Έτσι τα δεδομένα μέσω των ερεθισμάτων συλλέγονται με την επανάληψη της προσπάθειας -υπό τις κατάλληλες πάντα προϋποθέσεις- με αποτέλεσμα να πλησιάζουμε όσο είναι δυνατόν την τελειότητα. Παλαιότερα οι γνώσεις που είχαμε σχετικά με την ελεύθερη κατάδυση ήταν σχεδόν μηδαμινές. Με την πάροδο του χρόνου η καταδυτική έχει προχωρήσει πολύ και ορισμένα πράγματα τα οποία για παράδειγμα θεωρούνταν δεδομένα πριν από 10 χρόνια τώρα έχουν ανατραπεί. Ο βασικότερος κανόνας όμως είναι να μη βουτάμε ποτέ μόνοι μας. Ποτέ. Πάρα πολλοί ψαροτουφεκάδες έχουν χαθεί στο βαθύ μπλε επειδή υπερέβησαν τις δυνατότητές τους και την κρίσιμη στιγμή ήταν μόνοι τους. Μια βουτιά μπορεί να είναι το ίδιο επικίνδυνη στα 10 μέτρα όσο και στα 30. Η παρουσία του δεύτερου δύτη -το ζευγάρι μας- είναι ζωτικής σημασίας. Μας παρακολουθεί συνέχεια και επεμβαίνει όποτε χρειαστεί. Όσο και καλός να είναι κάποιος, όσο και ταλέντο να έχει, δεν μπορεί να αποκλείσει το απρόοπτο. Δυστυχώς δεν υπάρχει ένα μαγικό κουμπί που πατάμε και βγαίνουμε αυτομάτως από τον βυθό. Βασιζόμαστε στις δυνατότητές μας. Το ζευγάρι μας θα ελαχιστοποιήσει όσο είναι δυνατό την περίπτωση ατυχήματος. Σήμερα υπάρχουν πάρα πολλές σχολές ελεύθερης κατάδυσης, στις οποίες μπορεί να αποκτήσει ο κάθε ενδιαφερόμενος γνώσεις τόσο σε θεωρητικό όσο και σε πρακτικό επίπεδο. Μέσα από μια σειρά απλών μαθημάτων φυσιολογίας και τεχνικής κίνησης μέσα στο νερό, αποκτά κανείς τις βάσεις για τη σωστή εξέλιξή του στην ελεύθερη κατάδυση. Η υπεροψία και ο εγωισμός δεν χωράνε στον βυθό. Η γενικότερη επιτυχία προϋποθέτει εκπαίδευση τόσο σωματική, όσο και πνευματική, όπως επίσης και γνώση των διαφόρων παραγόντων, που μπορεί να είναι ενδογενείς και εξωγενείς και οι οποίοι συμβάλλουν καταλυτικά σε κάθε προσπάθεια. Σταύρος Κωστάκος, Ζήσης Μαδεμλής (Από την ιστοσελίδα www.kykladesnews.gr)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου