Το ψάρεμα με άπνοια είναι ένα παμπάλαιο άθλημα, ασκούμενο από τον άνθρωπο, πολύ πιθανών πάντα σε στοιχειώδης μορφές για να εξασφαλίζει την τροφή βουτόντας στη θάλασσα. Η αναβάθμιση στην μοντέρνα μορφή του όμως έγινε ειδικά τον τελευταίο αιώνα, χάρη στις καινοτομίες, στις τεχνικές και στον εξοπλισμό κατάδυσης. Ιστορικά λεγόμενο "καταδυτικό ψάρεμα", σήμερα η προτίμηση είναι να λέγεται "ψάρεμα με άπνοια" για να υπογραμμίσουμετ νη αθλητική αξία του και τη ριζική διαφορά του σε σχέση με τις παράνομες πρακτικές λαθραλιείας, πραγματοποιούμενες με τη βοήθεια των φιαλών (το ψάρεμα με τις φιάλες απαγορεύεται σε πολλά κράτη της Ευρώπης). Ο αθλητισμός και η γοητεία αυτού του άθλημα καθορίζεται από το γεγονός ότι η κατάδυση πραγματοποιείται με άπνοια, δηλαδή κρατώντας την αναπνοή μας για λίγα λεπτά (το πολύ 2-3 για τους καλύτερους), ψάχνοντας την λεία στο δικό της φυσικό περιβάλλον. Η επιτυχία μιας ψαρευτικής εξόρμησης καθορίζεται ειδικά από την συμπεριφορά του ψαρά στο θαλάσσιο περιβάλλον, στον οποίο προσπαθεί και κινείται όπως αν ήταν και αυτός ένα ψάρι αρπακτικό. Τέτοια προσαρμοστικότητα, καθορισμένη "υδάτινη", αποκομίζεται μετά από χρόνια εμπειρίας και εκπαίδευσης και οδηγείται ο "ψαράς απνεϊστας" να κινείται ασταθής και σιωπηλά κάτω από το νερό. Για να φτάσουμε σε αυτό τον προορισμό είναι βασικό να μειώσουμε τη κατανάλωση του οξυγόνου, στη απολύτως αναγκαία, ώστε η δράση του ψαρέματος θα έχει καλό αποτέλεσμα. Η αποζημίωση σε αυτό το άθλημα δεν καθορίζεται μόνο με την σύλληψη του ψαριού, αλλά γενικώς από την χαρά της κατάδυσης με την άπνοια και την αναζήτηση της λείας. Αυτή η αναζήτηση απαιτεί μια πολύ βαθιά γνώση του θαλάσσιου περιβάλλον παράλληλα με την εμπειρία Αυτή η γνώση συνοδεύεται με ένα πολύ μεγάλο σεβασμό από το ψαρά για την θάλασσα και των κατοίκων της. Η σύλληψη αποτελεί τελικά την γραμμή τερματισμού της αθλητικής απόδοσης. Ένα βασικό χαρακτηριστικό του ψαρέματος με άπνοια αποτελείται στο να είναι πολύ επιλεκτικά, τα θηράματα, πέρα από την δυσκολία και την δέσμευση, και αυτό το κάνει εντελώς συμβατό με την προστασία του θαλασσινού περιβάλλον. Ο "ψαράς απνεϊστας" πράγματι βλέπει τη λεία πριν να πυροβολεί και μπορεί να καθορίζει εκ των προτέρων το μέγεθος και το είδος. Αυτό επιτρέπει να πιάνει μόνο ενήλικα κομμάτια που έχουν διάνυση ήδη τον κύκλο αναπαραγωγής, εξασφαλίζοντας έτσι την επιβίωση της θαλάσσιας πανίδα.
πηγη http://fishingmania.pblogs.gr/pages/7.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου