Προετοιμασία για το υποβρύχιο ψάρεμα

ΦΥΣΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
Η συμπεριφορά γενικά του ψαροκυνηγού πρέπει να είναι αθλητική. Δηλαδή μιά Ζωή όσο το δυνατό πιο εγκρατής, όχι πολύ αλκοόλ, ούτε πολλά τσιγάρα και πολύς ύπνος.

Ή ανωτερότητα ενός ψαροκυνηγού σε σχέση με έναν άλλον θα αποδειχθεί κυρίως σε περίοδο αιχμής, όπως επί παραδείγματι στις διακοπές, όπου τα καθημερινά υποβρύχια ψαρέματα θα εξαντλήσουν τελικά τα αποθέματα σας μέσα σε μερικές ήμερες.
Είναι φανερό πώς, αν έχετε απομακρυνθεί απο τη θάλασσα ή αν δεν έχετε κάνει υποβρύχιο ψάρεμα άπό πολύν καιρό, επιβάλλεται προετοιμασία της φυσικής σας κατάστασης.
Παραμερίζοντας κατά το ξεκίνημα την προσαρμογή στις βολές και στα είδη ψαριών, πού δεν μπορεί να γίνει παρά μόνο επί τόπου, ή προετοιμασία θα χωρισθεί σε τρία σημεία:

1. Φυσική άσκηση
2. Απνοια
3. Βάθος

1. ΦΥΣΙΚΗ ΑΣΚΗΣΗ
Ασφαλώς, δεν πρόκειται νά πούμε κάτι καινούργιο επιμένοντας στο γεγονός ότι ή μισή ώρα καθημερινής φυσικής άσκησης είναι εξαιρετικά ωφέλιμη και αποτελεί τη βάση για ένα καλό ξεκίνημα. Εν συνεχεία, ασκήσεις με τα πέδιλα με ολοένα μεγαλύτερη διάρκεια, θα επιτρέψουν να αποκτήσετε μιά ορισμένη αντοχή και θα αποτρέψουν τις κράμπες στους μεγαλύτερους στην ηλικία.
Επιμένετε στην άσκηση με τα πέδιλα, γιατί είναι δύσκολο νά χαθούν οι κακές συνήθειες και προ παντός, είναι πολύ δύσκολο νά διορθωθούν. “Υπάρχει στην πραγματικότητα ή τάση νά «ποδηλατεί» κανείς, δηλαδή νά κάνει νά λειτουργούν μόνο τα άκρα των ποδιών ,άπό τα γόνατα και κάτω, ενώ οι μηροί είναι απλώς συνδεδεμένοι μαζί τους. “Έτσι ή απόδοση είναι εξαιρετικά κακή Πρέπει αντίθετα νά τεντώνετε τα πόδια, χρησιμοποιώντας την άρθρωση της λεκάνης και όχι του γόνατος όταν κολυμπάτε με τα πέδιλα.
Τα σκίτσα αναλύουν τις πέντε φάσεις της κινήσεως των πέδιλων. “Επειδή ή ενεργητική κίνηση γίνεται κυρίως κατά την κάθοδο, φαίνεται καθαρά ότι το πόδι είναι τεντωμένο για νά αποδίδει ακόμη και στο σημείο τρία, κατά τη διάρκεια τής ανόδου. Αντίθετα, το λύγισμα των γονάτων είναι αρκετά σημαντικό για την επάνοδο στην επιφάνεια.

2 Η ΑΠΝΟΙΑ
Ό ακριβής ορισμός της είναι ό ακόλουθος:
«Σταμάτημα της αναπνοής, θεληματικά ή όχι. Ή θεληματική άπνοια δεν μπορεί νά διαρκέσει περισσότερο άπό εξήντα έως ογδόντα δευτερόλεπτα».Ό χρόνος αυτός δίδεται ασφαλώς υπό ιδανικές συνθήκες άνεσης και θερμοκρασίας. Αλλά όταν ό άνθρωπος είναι βυθισμένος σε ένα στοιχείο πού δεν του είναι φυσικό, γιατί χρειάζεται νά μένει περισσότερο; Παρ’ όλα αυτά, υπάρχει ένας τρόπος για τη βελτίωση σε σημαντική αναλογία του χρόνου αυτού με μιά μέθοδο πού ονομάζεται ύπέρπνοια

Η ΥΠΕΡΠΝΟΙΑ
Ή ύπέρπνοια (πού λέγεται εσφαλμένα ύπεροξυγόνωση)1 είναι απαραίτητη, ακόμη και όταν πρόκειται για μέτρια άπνοια. Χωρίς αυτή, κινδυνεύει κανείς νά πάθει ασφυξία. Γιατί πρέπει νά τη χρησιμοποιείτε και ποια είναι τα φυσιολογικά φαινόμενα πού προκύπτουν άπό αυτή; Μπορούν νά εξηγηθούν απλώς:
Κατά τη διάρκεια μιας προσπάθειας, ό καρδιακός ρυθμός επιταχύνεται σημαντικά. Συνέπεια της επιτάχυνσης αυτής είναι ή φυσική ανάγκη επιτάχυνσης του αναπνευστικού ρυθμού, για νά προσφερθεί στο αίμα, πού πλημμυρίσει τους πνεύμονες, το αναγκαίο οξυγόνο και νά απαλλαγεί το αίμα άπό το διοξείδιο του άνθρακος. Ή προσφορά αυτή δε γίνεται κατά την κατάδυση και την άπνοια οι όποιες, ακόμη και αν συνοδεύονται άπό ελαφρές προσπάθειες, είναι κοπιαστικές χωρίς άναξυγόνωση και μερικές φορές έχουν σα συνέπεια την πρόκληση συγκοπής, αν ή προσπάθεια αυτή συνεχισθεί.
Επειδή ό άνθρωπος δε διαθέτει βράγχια, το οξυγόνο αυτό πού δεν μπορεί νά το προμηθευθεί στο βυθό. πρέπει νά το πάρει μαζί του σαν απόθεμα με τον κορεσμό των λίγων λίτρων αίματος πού διαθέτει με την ύπέρπνοια.
“Όλος ό κόσμος έχε» κάνει γυμναστική στο σχολείο, αναπνευστικές κινήσεις ανάμεσα σε δυο σειρές προσπάθειες:
Εισπνέετε ξεκινώντας με την πλάτη γυρμένη ελαφρά προς το έδαφος, σηκώνοντας τον κορμό προοδευτικά και ανοίγοντας τα μπράτσα, ενώ σηκώνεστε στις μύτες των δακτύλων. Εκπνέετε μετά. κάνοντας τις αντίστροφες κινήσεις.
Έχετε λοιπόν ανακαλύψει ήδη άπό την παιδική σας ηλικία, την εφαρμοσμένη αναπνοή με φυσιολογικό ρυθμό. Δε σάς μένει πια, παρά νά επιταχύνετε το ρυθμό αυτό για νά επιτύχετε την υπέρ – αναπνοή (ύπέρπνοια). Ή μόνη διαφορά είναι ότι ό υποβρύχιος ψαράς βρίσκεται σε οριζόντια θέση και ότι ό κορμός είναι αναγκαστικά σταθερός. Πρέπει λοιπόν, νά κάνετε τα ακόλουθα:
α) Στην επιφάνεια της θάλασσας με οριζόντιο το σώμα και τα πόδια, τα μπράτσα χαλαρωμένα και ανοιχτά σε σταυρό, εισπνέετε βαθιά.
β) Εκπνέετε επαναφέροντας προοδευτικά τα πόδια προς τα εμπρός, ενώ τα γόνατα φθάνουν σχεδόν νά αγγίζουν το στήθος κα! τα μπράτσα σταυρώνουν εμπρός. Με άλλα λόγια, οι πνεύμονες συμπιέζονται στο μέγιστο, διώχνοντας τον υπολειπόμενο αέρα.
Ή κίνηση αυτή γίνεται όσες φορές χρειάζεται. Ό ρυθμός και ό αριθμός των κινήσεων θα είναι διαφορετικός, ανάλογα με τις περιπτώσεις:Ανάλογα με τη διάρκεια του ψαρέματος: στην αρχή θα είναι αισθητή ή ανάγκη για μεγάλες ύπέρπνοές Προχωρώντας το ψάρεμα, ύστερα άπό μερικές καταδύσεις ή ανάγκη αύτη θα περιορίζεται.Ανάλογα με την εξάσκηση: Ύστερα άπό πολλές ημέρες υποβρύχιου ψαρέματος, οι ύπερπνοες θα ελαττωθούν στο ελάχιστο.
Ανάλογα με το βάθος στο οποίο θέλετε νά φθάσετε ή με τον χρόνο άπνοιας πού θεωρείτε απαραίτητο.Η πολύ παρατεταμένη Οπέρπνοια στις καταδύσεις, τελικά νά προκαλέσει Ζάλες. Δεν θεωρούνται επικίνδυνες, άλλα για λόγους ασφάλειας, περιμένετε νά συνέλθετε εντελώς. Εν πάση περιπτώσει, για κάθε ύπέρπνοια επακολουθεί κανονική αναπνοή, μερικά δευτερόλεπτα πριν άπό την κατάδυση.
Ή αρχή πού αναφέρθηκε προηγουμένως μπορεί νά απλοποιηθεί με την κατάργηση της «επαναφοράς» των ποδιών, ακόμη και των κινήσεων των μπράτσων, όταν είμαστε σε καλή φόρμα, Ή ύπέρπνοια έτσι με βαθιές εισπνοές, θα είναι αρκετά αποδοτική σε μεγάλες αναλογίες. Αντίθετα, κατά το στάδιο της προπόνησης και προκειμένου για αναγνωριστικές καταδύσεις σε μικρά βάθη, θα είναι οπωσδήποτε αρκετή.
Στους αγώνες, ορισμένοι υποβρύχιοι ψαράδες υπερβαίνουν μερικές φορές το 1′ 30′ ” , το ενάμισι λεπτό ανάμεσα στην κατάδυση και την επάνοδο στην επιφάνεια. Υπάρχουν ασφαλώς εξαιρετικά άτομα και καθιερωμένα ρεκόρ. Μερικοί υποβρύχιοι ψαράδες αφήνουν τρομακτικές κραυγές κατά την εκπνοή. Τα πλεονεκτήματα της μεθόδου αυτής αμφισβητούνται. Δεν υπάρχει τίποτε πιο εύκολο με μόνη προϋπόθεση νά υπάρχει ή θέληση για την προοδευτική βελτίωση της άπνοιας, υπό καλές συνθήκες.
Κατά τη διάρκεια των ασκήσεων με τα πέδιλα που
περιγράψαμε προηγουμένως, καλό είναι νά διακόπτετε μετά λίγες ημέρες και νά παρεμβάλλετε ασκήσεις ύπέρπνοιας και καταδύσεως σε άπνοια, έστω και σε βάθη μόνο δυο μέτρων, γιατί το βάθος δεν έχει καμία σημασία.

Αρχίσετε, διακόπτοντας το χτύπημα των πέδιλων, αναλαμβάνετε τον φυσιολογικό καρδιακό ρυθμό σας, κάνετε βαθιά ύπέρπνοια επί μεγάλο χρονικό διάστημα, σταματάτε, αναπνέετε κανονικά μερικά δευτερόλεπτα και καταδύεστε. Μην επιμένετε πολύ στο χρόνο της άπνοιας.
Μετά, προοδευτικά, πρέπει νά σκληρύνετε την άσκηση αυτή, τα σταματήματα των πέδιλων θα γίνονται απότομα, ή ύπέρπνοια θα γίνεται αμέσως, αλλά άπό την κατάδυση με άπνοια θα προηγείται πάντα μιά κανονική αναπνοή για μερικά δευτερόλεπτα. Καταδύεστε και κρατάτε όσο περισσότερο μπορείτε.
Το τελευταίο στάδιο συνίσταται στην κατάδυση και το κολύμπι κάτω άπό την επιφάνεια, όσο πιο μακριά και όσο πιο πολύ μπορείτε.
Καλό θα ήταν, τουλάχιστον κατά την πιο σκληρή περίοδο, ή εξάσκηση νά επιβλέπεται άπό κάποιο πρόσωπο πού βρίσκεται έξω άπό το νερό.
Μιά άπό τις πιο αποδοτικές ασκήσεις έχει επινοηθεί άπό τους προπονητές του Κλομπ Μεντιτερρανέ. Έχει το πλεονέκτημα ότι αναγκάζει τους υποβρύχιους ψαράδες νά εκτελούν κινήσεις οι οποίες πλησιάζουν όσο το δυνατό περισσότερο με εκείνες πού θα αναγκασθούν νά κάνουν απτή θάλασσα
Ή άσκηση αυτή συνίσταται στο κατέβασμα του υποβρύχιου ψαροκυνηγού στο βυθό με μιά ελικοειδή διαδρομή, και το πέρασμα μέσα άπό ένα τεχνητό σπήλαιο πού αποτελείται άπό ένα σιδερένιο βαρέλι του όποιου έχουν αφαιρεθεί δύο πάτοι. Εν συνεχεία παίρνει ένα ψαροντούφεκο πού βρίσκεται στο βυθό, ρίχνει σε ένα στόχο και μετά αναδύεται.
Το μόνο μειονέκτημα της άσκησης είναι ότι πρέπει νά διαθέτει κανείς πολλά υλικά και πολύ χώρο. “Αν είναι δυνατό, ή άσκηση αυτή θα γίνεται στο τέλος της περιόδου, οπότε και δίνει θαυμάσια αποτελέσματα. Προσέχετε όμως τη συγκοπή γιατί ή άμιλλα, ή χρονομέτρηση διαδρομής και ή ακρίβεια της βολής, μπορεί νά σας κάνουν νά ξεχάσετε πώς βρίσκεσθε κάτω από το νερό

3 ΤΟ ΒΑΘΟΣ
όταν εξασκηθείτε στην άπνοια και τη βελτιώσετε,το βάθος γίνεται πλέον δευτερεύον πρόβλημα. Εκείνο που εμποδίζει τη βαθιά κατάδυση είναι ή περιορισμένη άπνοια ή ό ψυχολογικός παράγων.
σε άτομο με κανονική διάπλαση και μέση εξάσκηση είναι σε θέση νά ψαρεύει εύκολα σε βάθος 10 έως 12 μέτρα, σε νερά καθαρά και ήρεμα. “Αν μπορεί λοιπόν να ψαρεύει στο βάθος αυτό, θα μπορεί νά κάνει εύκολα καταδύσεις 15 μέτρων. Έχουν λεχθεί τόσο πολλά σχετικά με το βάθος των καταδύσεων πού χρειάζεται κάποια διευκρίνιση.
Υπάρχουν δύο φυσικό εμπόδια πού πρέπει νά υπερνικηθούν για τις καταδύσεις: τα ιγμόρεια άντρα και τα αυτιά. “Αν αυτά λειτουργούν καλά, δε θα υπάρχουν σοβαρά προβλήματα, εκτός άπό την περίπτωση συναχιού. Μιά ελαφριά εξάσκηση θα αναγκάσει και αυτά νά κάνουν τη γυμναστική πού θα τους είναι ωφέλιμη. Για όσους παρουσιάζουν σχετικά φυσικά ελαττώματα, υπάρχει ή ειδική μάσκα, πού ή ενέργεια της «αντισταθμίζει» τεχνητά τη φυσιολογική κατάποση με την όποια εξισορροπείται ή πίεση του νερού στα αυτιά.
Β. ΨΥΧΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
Εκτός άπό την περίπτωση πού διαθέτετε δύναμη χαρακτήρα μεγαλύτερη άπό τον μέσο όρο πού έχουν πολλοί αθλητές, μόνο ή πρακτική εξάσκηση θα μπορέσει νά βελτιώσει την ενδεχόμενη ταραχή σας άπό τη συγκίνηση. θα δούμε αργότερα ότι μιά απλή μέθοδος, σας επιτρέπει νά κάνετε βαθιές καταδύσεις υπό καλές συνθήκες και με ασφάλεια. Ό ψυχολογικός αυτός παράγων είναι αναμφισβήτητος, γιατί θα έχετε ασφαλώς παρατηρήσει, ότι είναι πολύ πιο δύσκολο νά καταδυθείτε στο ίδιο βάθος σε θολό νερό, παρά σε καθαρό νερό.
“Αλλο παράδειγμα: συχνά, Αφοί εξερευνήσετε προοδευτικά τον τόπο, φθάνετε νά κάνετε καταδύσεις σε βάθος πού δεν τολμούσατε νά επιχειρήσετε στην αρχή
Γ. ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΔΥΣΕΩΣ ΜΕ ΑΠΝΟΙΑ
Ή εξάσκηση της καταδύσεως σε βάθος, όταν κατοικείτε μακριά άπό τη θάλασσα, είναι προβληματική-Το βάθος 6 και σπάνια 8 μέτρα είναι περίπου το όριο που θεωρείται αρκετό για τους ερασιτέχνες πού στη διάρκεια της αδείας τους, δε θα υπερβούν το βάθος αυτό.
Ή γενική αρχή είναι ή ακόλουθη (εξαρτάται φυσικά άπό τα άτομα, γιατί τα νευρικά άτομα καταδύονται πολύ γρήγορα, χτυπώντας τα πέδιλα τους ταχύτατα, ενώ τα λυμφατικά άτομα πολύ αργά, ίσως πιο αργό άπό όσο πρέπει. Υπάρχει στο σημείο αυτό κάποιος μέσος όρος πού πρέπει νά βρεθεί) .·Αν υποθέσουμε ότι έχετε κατακτήσει την τεχνική της άπνοιας, εκτελείτε την κατάδυση κάνοντας τις κινήσεις με τη μεγαλύτερη δυνατή ευλυγισία και τη μεγαλύτερη χαλάρωση. Θα ξοδεύετε έτσι τις ελάχιστες δυνατές θερμίδες, πού θα τις διατηρείτε για το ψάρεμα στο βυθό. Ανεβαίνετε επίσης αργά στην επιφάνεια. Προτιμότερο είναι νά φοράτε όσο λιγότερο βαρίδια μπορείτε.Πραγματικά, είναι καλύτερο νά κουράζεστε λιγάκι στην κατάδυση και νά ανανεβαίνετε εύκολα. Πάντα διαθέτουμε τη δυνατότητα και τα αποθέματα τα αναγκαία για την κάθοδο, άλλα συχνά « υποφέρουμε για νά ανέβουμε και ή Ζώνη μας είναι πολύ βαριά! Ιδίως ύστερα άπό μια καλή ψαριά
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ
Για ένα άτομο βάρους περίπου 82 κιλών και ύψους 178 μ
ΘΕΡΟΣ. Στολή με κοντό, παντελόνι (βερμούδα) ντουμπλαρισμένη Βάρη 2 κιλά.
ΧΕΙΜΩΝΑΣ: Στολή με μακρύ παντελόνι, κάλτσες α’ γάντια με τρία δάχτυλα, ντουμπλαρισμένα
Βάρη: Ανάλογα με το βάθος των καταδύσεων άπο 6-7 κιλά
Ανοιξη – ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ: Στολή με μακρύ παντελόνι ντουμπλαρισμένη βάρη. 4 κιλά.


πηγη http://www.pame.gr/hobby/psarema/ypovrixio-psarema-proetoimasia.html