Βαθύ ψάρεμα : Τάση της εποχής ή αναγκαίο κακό;

Κείμενο: Χρήστος Γιαννέλης

«Στα πόσα μέτρα ψαρεύεις;» είναι η πιο συνηθισμένη ερώτηση που θα ακούσεις σε ένα πηγαδάκι νέων σε εμπειρία ψαροκυνηγών, για να ακολουθήσει αμέσως και η ανάλογη απάντηση: «Τουλάχιστον στα 20 με 25 μέτρα». Τουλάχιστον…

Θυμάμαι όταν πρωτοξεκίνησα να ασχολούμαι με το υποβρύχιο κυνήγι, άκουγα τους πιο έμπειρους να εξιστορούν διάφορα ψαρέματά τους και «κατάπιναν» τα μέτρα σαν να ήταν…στραγάλια! Αισθάνθηκα πλημμυρισμένος από θαυμασμό για τις απίστευτες –για μένα τότε- βουτιές και απογοητευμένος παράλληλα, σκεφτόμενος αν θα καταφέρω και πότε να φτάσω και εγώ σ’ αυτό το επίπεδο.
Κάπως έτσι αισθάνονται σήμερα και οι περισσότεροι νέοι ψαροκυνηγοί , κάνοντας ότι είναι δυνατόν για να αυξήσουν τις επιδόσεις τους όσο πιο γρήγορα μπορούν και κατά συνέπεια να πιάνουν μεγαλύτερα ψάρια. Ή, τουλάχιστον, έτσι νομίζουν.

Βουτάω βαθιά….

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι όσο πιο βαθιά βουτούν τόσο καλύτεροι ψαράδες είναι και υπερηφανεύονται μετά στους φίλους τους ότι έπιασαν «το τάδε ψάρι στα τόσα μέτρα», απαξιώνοντας αυτούς που κυνηγούν στα ρηχά. Έτσι, δημιουργείται μια εικόνα για το ψαροτούφεκο η οποία δεν αντανακλά την πραγματικότητα και καλλιεργείται μια μόδα που τους θέλει όλους βαθύτες, με μεγάλες άπνοιες και επιδόσεις, που μέχρι πριν από μερικά χρόνια φάνταζαν απίστευτες. Τώρα όμως δεν είναι…
Εφαρμόζοντας διάφορες τεχνικές που μας βοηθούν να πετύχουμε καλύτερη πεδιλιά στη βουτιά μας ή να αναπνέουμε πιο σωστά, αλλά και ο προηγμένος τεχνολογικά εξοπλισμός, καθιστούν τις επιδόσεις αυτές εφικτές και μάλιστα σε πολύ σύντομο χρόνο.
Αν είμαστε από αυτούς που θεωρούν ότι το βαθύ ψάρεμα είναι το μόνο ψάρεμα, τότε ας φροντίσουμε τουλάχιστον να το κάνουμε σωστά, ακολουθώντας κάποιους βασικούς κανόνες που θα μας προσφέρουν τη μέγιστη ασφάλεια:
α) Βουτάμε πάντα με το ζευγάρι μας δίπλα δίπλα. Δεν έχει νόημα να ψαρεύουμε μακριά από το ζευγάρι μας, αφού σε περίπτωση που παραστεί ανάγκη δεν θα μπορέσει να μας βοηθήσει. Το ζευγάρι δεν το θέλουμε για να μας κάνει παρέα στο σκάφος ή το αυτοκίνητο, αλλά για να μας παρέχει ασφάλεια στο ψάρεμά μας και να επέμβει όποτε και αν χρειαστεί. Βασική προϋπόθεση είναι να γνωρίζουμε και οι δύο πρώτες βοήθειες.
β) Αφήνουμε αρκετό χρόνο ανάμεσα στις βουτιές μας και τις μοιραζόμαστε με το ζευγάρι μας, έτσι ώστε να προλαβαίνουμε να ξεκουραστούμε, και κάθε βουτιά που θα ακολουθεί να γίνεται χωρίς πίεση.
γ) Ενημερωνόμαστε από το ζευγάρι μας για το πλάνο της βουτιάς του, ενώ φροντίζουμε με μεσόνερες βουτιές να κρατάμε οπτική επαφή μαζί του.
Βασικότερο απ’ όλα, όμως, είναι να γνωρίζουμε τα όριά μας και να μην τα ξεπερνάμε για κανένα λόγο, βασιζόμενοι στο ζευγάρι μας.

…γιατί δεν έχει ψάρια.
Ακούμε συνεχώς, ακόμα και από πιο παλιούς του χώρου, ότι ψάρια δεν υπάρχουν στα ρηχά. Οπότε η βουτιά στις βαθύτερες ζώνες φαντάζει σαν μονόδρομος, αφού μόνο έτσι φαίνεται ότι θα καταφέρουμε να συλλάβουμε ένα αξιόλογο θήραμα, πιστεύοντας ότι μια σύλληψη σε ρηχότερα νερά μάλλον τυχερή θα πρέπει να θεωρείται.
Σίγουρα τα ψάρια έχουν βαθύνει, σίγουρα είναι πολύ κυνηγημένα, σίγουρα όμως δεν είναι μόνο στα βαθιά. Δεν είναι ανάγκη να κυνηγάμε μόνο ροφούς, στήρες και πίγγες, υπάρχουν και οι σαργοί και τα λαυράκια, ούτε πρέπει να ήμαστε απόλυτοι ότι οι ρηχές ζώνες δεν κρατούν ψάρια. Εγώ προσωπικά τα μεγαλύτερα και πιο αξιόλογα ψάρια τα έχω πάρει πάνω από τη ζώνη των 20 μέτρων, χωρίς να έχω την τεράστια πείρα.
Ψάρια υπάρχουν παντού, αρκεί να έχουμε την πείρα και την υπομονή να τα ανακαλύψουμε.
Σίγουρα το βάθος είναι κάτι το συναρπαστικό και η ιδέα του να μπορείς να καταδυθείς και να ψαρέψεις σε βαθιά νερά είναι μια πρόκληση. Όμως από την άλλη, η σύλληψη ενός ψαριού στα ρηχά που επιτεύχθηκε εφαρμόζοντας κάποιο έξυπνο σχέδιο, καθώς τα ψάρια της ρηχής ζώνης είναι πιο δύσκολο να πιαστούν, μπορεί να σου χαρίσει ανάλογα, ίσως και πιο έντονα συναισθήματα.

Το συμπέρασμα.

Ναι, ίσως τα περισσότερα ψάρια έχουν βαθύνει. Πλέον, κάθε νέος ψαροκυνηγός έχει στη διάθεσή του μια μεγάλη γκάμα πολύ εξελιγμένων προϊόντων όσον αφορά το θέμα του εξοπλισμού, ενώ από την άλλη τα σχολεία ελεύθερης κατάδυσης και η εύκολη πρόσβαση σε κάθε είδους τεχνικές πληροφορίες, που μπορεί να βρει μέσω ίντερνετ, των περιοδικών του χώρου καθώς και από τα σχετικά DVD που στις μέρες μας είναι άφθονα, θα τον βοηθήσουν να αυξήσει τις επιδόσεις του, δηλαδή το επιχειρησιακό του βάθος. Όλα αυτά μαζί με την αύξηση της δημοτικότητας του ψαροτούφεκου τα τελευταία χρόνια, κατ’ επέκταση την υπεραλίευση και ότι αυτή συνεπάγεται, συνεπικουρούν στο γεγονός της μετακίνησης των ψαριών προς τις βαθύτερες ζώνες.
Ε και; Δηλαδή αν τα ψάρια κάποια στιγμή μετακινηθούν ακόμα βαθύτερα, εμείς τι θα κάνουμε; Θα τα ακολουθήσουμε; Ας βάλουμε καλά στο μυαλό μας ότι δεν ήμαστε υποβρύχια, ούτε ψάρια.
Και πρέπει να καταλάβουμε ότι η πείρα δεν έρχεται από τη μια μέρα στην άλλη. Χρειάζεται υπομονή και πολλά χρόνια στη θάλασσα για να την αποκτήσουμε.
Το ότι βγάλαμε ένα σχολείο ελεύθερης κατάδυσης δεν σημαίνει πως τα ξέρουμε όλα και πως μπορούμε να βουτάμε βαθιά, έτσι για πλάκα. Αυτό βέβαια ισχύει και για τους πιο έμπειρους, που υπερεκτιμούν τις δυνατότητές τους και βουτούν «ελαφρά τη καρδία», αλλά και για όλους αυτούς που επειδή ασχολούνται με το άθλημα της ελεύθερης κατάδυσης, νομίζουν ότι μπορούν να ψαρεύουν στα ίδια μέτρα. Το ψαροτούφεκο δεν είναι μια βουτιά στο σχοινί και πάλι πάνω. Έχεις όπλο στα χέρια σου, κυνηγάς, σκέφτεσαι και ενεργείς ανάλογα. Κάθε βουτιά είναι διαφορετική, κάθε σου απόφαση οδηγεί σε διαφορετική έκβαση και υπάρχουν πολλοί παράγοντες που πρέπει να υπολογίσεις. Μην μπερδευόμαστε!
Ας αρχίσουμε να τηρούμε τα μέτρα ασφαλείας . Δεν είναι δυνατόν κάθε χρόνο να μετράμε θύματα πνιγμών: νέα παιδιά, έμπειρους και μη, λόγω βλακείας, υπεροψίας και ημιμάθειας.
Το υποβρύχιο κυνήγι είναι διασκέδαση και ένας τρόπος να χαλαρώνουμε και να ξεφεύγουμε από τη ρουτίνα της καθημερινότητας. Μην το μετατρέπουμε σε εφιάλτη για εμάς και τους ανθρώπους που αγωνιούν κάθε φορά που βγαίνουμε στη θάλασσα, περιμένοντας καρτερικά το τηλεφώνημά μας όταν θα βγούμε για να τους πούμε πως είμαστε καλά.

Επίλογος.

Το βάθος δεν είναι πάντα προσωπική υπόθεση του καθενός, όπως υποστηρίζουν οι περισσότεροι. Σίγουρα για κάποιον βαθιά βουτιά μπορεί να θεωρείται αυτή των 25 ή 30 μέτρων και για κάποιον άλλον των 15 μέτρων. Ο καθένας έχει συγκεκριμένα όρια.
Δεν μπορεί όμως κάποιος που έχει τη δυνατότητα να καταδύεται και να ψαρεύει στα 40 και 45 μέτρα να χαρακτηρίζει τις βουτιές των 30 μέτρων ρηχές. Όπως και να το δεις, τα 30 μέτρα μόνο ρηχά δεν είναι…
Ας μην ξεγελιόμαστε λοιπόν, και ας κάνουμε στον εαυτό μας μια απλή ερώτηση: καλός ψαράς είναι αυτός που βουτάει βαθιά ή αυτός που πιάνει τα περισσότερα ψάρια; Το σίγουρο είναι ένα. Καλός ψαράς είναι αυτός που γυρίζει πάντα σπίτι του.