Τα 5 μοιραία λάθη….

Του Σάκη Αρβανίτη


Πολλές φορές μέσα από την μεγάλη λαχτάρα που έχουμε να βρεθούμε στην θάλασσα κάνουμε μοιραία λάθη τα οποία σηματοδοτούν για πάντα την άποψη που έχουμε για αυτήν.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ την συγκεκριμένη εξόρμηση που κάναμε τρεις φίλοι αρχές Ιουνίου κάπου στις Σποράδες.
Έπειτα από μια περίοδο απραξίας δίχως ψάρεμα, δίχως την επαφή με την θάλασσα κάναμε σχέδια χαράζαμε πορεία για μέρη που στην φαντασία μας υπήρχαν άφθονα ψάρια.
Κάναμε σχέδια ετοιμάζαμε εξοπλισμό(σκάφος όπλα κ.λ.π) και ενώ όλα ήταν έτοιμα ορίσαμε την ημερομηνία για 6 Ιουνίου και μέρα Σάββατο, ήμασταν πανέτοιμη εγώ ο Ανδρέας και ο Δημήτρης.
Κάπου εδώ αρχίζουν να αναφέρονται τα συγκεκριμένα λάθη μας…
Επάνω στον ενθουσιασμό μας δεν ενημερωθήκαμε πλήρως για της καιρικές συνθήκες και τι εννοώ? Ενώ η πορεία μας ήταν για νότια Αλόννησο και συγκεκριμένα για τα αδέρφια πήραμε δεδομένα για Σκόπελο (μέγα λάθος)
Η ώρα αναχώρησης βάρβαρη… ξεκινήσαμε από Βόλο στις 3 τα ξημερώματα με προορισμό το λιμάνι του κατή Γιώργη .
Έπειτα από μία διαδρομή γεμάτη αστεία και καλαμπούρια με το που φτάσαμε στο λιμάνι ξαφνικά μας κόπηκαν όλα..
Βλέποντας τις αστραπές στο βάθος τις Σκιάθου και ενώ ήταν ακόμα νύχτα πραγματικά μας έκανε να κοιτάμε ο ένας τον άλλον δίχως να λέμε κουβέντα.
Ακόμα θυμάμαι το κλίμα που επικρατούσε ανά μεταξύ μας την στιγμή που ρίχναμε το σκάφος στην γλίστρα όσο γέλιο είχαμε στην διαδρομή άλλο τόσο μουγκαμάρα έπεσε εκείνη την στιγμή και είμαι σίγουρος πως το μυαλό όλων μας ήταν το που θα πάμε τώρα και κανείς δεν είπε τίποτα.
Το σκάφος που είχα τότε δεν ήταν κάτι αξιόλογο, ένα orizon 4,30 με 50αρα honda.Παρόλο αυτά δεν ήταν λίγες οι φορές που βρεθήκαμε σε αντίξοες συνθήκες.
Έτσι λοιπόν με τα λίγα και με τα πολλά, η μανέτα κατέβηκε με σκοπό να πλανάρη το σκάφος κατά τις 5’30 παίζοντας πάντα στο cd prodigy στα τέρματα.
Έχοντας διανύσει περίπου 4 μιλιά και φτάνοντας κουκουναριές τα πράγματα δεν έδειχναν και πολύ καλά, ο Ανδρέας που εκείνη την μέρα δεν θα βουτούσε αλλά θα έκανε χρέη καπετάνιου με κοιτούσε σαν να έλεγε που πάμε?
Διανύσαμε όλη την νότια Σκιάθο με σχετικά καλές συνθήκες 3-4 μποφόρ αλλά με κόντρα άνεμο.
Μόλις φτάσαμε στο μπουγάζι της Σκιάθου με Σκόπελο τα πράγματα αρχίσανε να παίρνουν άλλη τροπή ξεκίνησε να βρέχει ασταμάτητα και να αυξάνεται και η ένταση του αέρα.
Περάσαμε σχεδόν όλη την νότια Σκόπελο ρίχνοντας καρεκλοποδαρα και με κόντρα τον άνεμο, κάποια στιγμή ο Δημήτρης είπε θα πάω να κάτσω στην πλώρη και κάθισε κοιτώντας εμένα ( λάθος μεγάλο), θυμάμαι τον καημένο τον Ανδρέα που ήθελε να ανάψει τσιγάρο και δεν μπορούσε από την βροχή που έριχνε.
Τελικά καταφέραμε να περάσουμε την Σκόπελο και είχε αρχίσει εδώ και ώρα να ξημερώνει βλέπαμε ήδη τα αδέρφια στο βάθος.
Τα πράγματα όμως είχαν χειροτέρευση πάρα πολύ, πλέον δεν μπορούσα να κρατήσω πλαναρισμένο το σκάφος με τίποτα, ο Ανδρέας είπε τελικά αυτό που περιμέναμε….ρε που πάμε?? Δεν το κόβουμε για βόρια Σκόπελο??? Ο Δημήτρης λέει ρε φτάσαμε μέχρι εδώ και θα φύγουμε? Συμφώνησα και εγώ με τον Δημήτρη με συνέπεια να συνεχίσουμε την πορεία μας.
Μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα αυτό που ακολούθησε ήταν ότι το χειρότερο, ότι πιο δυσάρεστο έχω βίωση σε κάποια εξόρμηση μου.
Κάποια στιγμή λοιπόν και ενώ συνεχίζαμε μέσα στην βροχή, τον αέρα και τις αστραπές πάντα κόντρα στον άνεμο, έρχεται ένα κύμα και χτυπά την πλώρη με συνέπεια να πετάξει σχεδόν δυο μέτρα ψιλά τον Δημήτρη από την θέση που καθότανε, δεν θα ξεχάσω ποτέ την φωνή του, που έλεγε κόψε, κόψε….. και όπως έκανα!!
Πράγμα που αποδείχτηκε από τα μεγαλύτερα λάθη που έκανα, αυτομάτως έκοψα ταχύτητα με συνέπεια να βυθίσω την πλώρη του σκάφους, την στιγμή που εγώ έκανα αυτό ένα άλλο κύμα ερχόταν και χτύπησε το σκάφος με τέτοια δύναμη που το τίναξε επάνω με μεγάλη δύναμη, δηλαδή την στιγμή που ο Δημήτρης βρισκόταν σε κάθοδο το σκάφος είχε πάρει πορεία ανοδική αυτό συντέλεσε ώστε την στιγμή που έπεφτε ο Δημήτρης το σκάφος ανέβαινε, με το που έσκασε επάνω στο σκάφος δεν περιγράφετε με λόγια η φωνή που έβγαλε από τον πόνο… πρώτη φορά είχα ακούσει άνθρωπο να κάνει έτσι και πραγματικά πάγωσα.
Χωρίς να ξέρουμε ο Δημήτρης είχε σπάσει τον πρώτο σπόνδυλο ούρλιαζε και φώναζε σε τέτοιο σημείο που ο Ανδρέας έβαλε τα κλάματα από τον φόβο του το παιδί.
Το πρώτο πράγμα που έκανα σταμάτησα το σκάφος και προσπαθούσα να τον ηρεμήσω όσο μπορούσα (αδύνατο ως απίθανο) έπιασα λοιπόν μια καβάντζα στην νότια Σκόπελο και προσπάθησα να επικοινωνήσω με το κατά τόπους λιμεναρχείο.
Αυτοί με την σειρά τους μου είπαν πως δεν μπορούν να δεχτούν τέτοιο περιστατικό διότι θα τον μετέφεραν στον Βόλο με μεγάλη καθυστέρηση.
Να σημειώσω κάπου εδώ πως για να φτάσουμε μέχρι και εκείνο το σημείο κάναμε περίπου 1.5 ώρα.
Λέω λοιπόν τον Δημήτρη ότι ξεκινάω για Σκιάθο και μου λέει να πάω όσο το δυνατόν πιο αργά, με το παραμικρό που κουνιόταν το σκάφος ούρλιαζε… δεν πήγαινα ούτε με 5 μίλια, έφτασα στην Σκιάθο περίπου σε 2.5 ώρες (ποριά που την κάνεις σε νορμάλ συνθήκες 15 λεπτά.
Εκεί επικοινώνησα με το λιμεναρχείο και μου είπαν τα ίδια με την Σκόπελο, έτσι λοιπόν λέω στον Δημήτρη αν άντεχε ώστε να πήγαινα κατευθείαν στον Βόλο (είχα αρκετή αυτονομία από καύσιμα) αυτός δεν ήθελε με τίποτα ζητούσε μόνο να βγούμε γρήγορα στον κατή Γιώργη, ήθελε να ουρήσει για να δει μήπως έχει ρήξη σπλήνας.
Να μην τα πολυλογώ έπειτα από 5 ώρες πορεία φτάσαμε στο λιμάνι εκεί τον βγάλαμε μαζί με τον Ανδρέα προσεκτικά τον ξεντύσαμε και τον βάλαμε στο αυτοκίνητο, η ποριά μέχρι και το νοσοκομείο ακόμα χειρότερα.
Με τα πολλά με τα λίγα και αφού επιτέλους φτάσαμε στο νοσοκομείο τον βάλανε κατευθείαν στο χειρουργείο και έπειτα από μια επιτυχημένοι επέμβαση ο Δημήτρης έπρεπε να καθίσει στο κρεβάτι σε πλήρη ακινησία για 6 μήνες.
Ακολούθησαν διάφορες διαδικασίες με την ασφαλιστική εταιρία κ.λ.π ώσπου τελικά δεν βγήκε κανένα νόημα.
Μέσα από όλη αυτήν την εξόρμηση μας αποτυπώθηκαν τα εξής λάθη που δεν πρέπει να κάνουμε ποτέ…
1) η σωστή και έγκυρη ενημέρωση για τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν ακριβός στο σημείο που θα πάμε.
2) Δεν πηγαίνουμε μέσα στον καιρό με ένα σκάφος 4,30(δεν είναι open sea)
3) Τοποθετούμαι τα άτομα μέσα στο σκάφος εκεί που θεωρούμαι εμείς ασφαλές( και όχι να κάθονται όπου θέλουν)
4) Ανεξάρτητα την διάρκεια απουσίας από την θάλασσα, δεν ξεχνάμε βασικούς κανόνες.
5) Μέσα στο σκάφος σου…εσύ είσαι ο καπετάνιος…κανείς άλλος!!!!