Ανοιξιάτικοι Ροφοί

Από τα πρώτα χρόνια όταν ξεκίναγα το υποβρύχιο ψάρεμα και όλοι οι υπόλοιποι σαν εμένα, κύριο μας μέλημα σε κάθε μας εξόρμηση ήταν το πώς θα καταφέρουμε να χτυπήσουμε κάνα ροφό. Είναι ο βασιλιάς της θάλασσας, πώς να το κάνουμε τώρα. Είναι το ψάρι που έχει δώσει μεγάλες χαρές, αλλά και μεγάλες λύπες. Έχει δώσει πρωτιές σε πολλούς αγώνες υποβρύχιου κυνηγιού.

Είναι όμως και η υπ’ αριθμόν πρώτη αιτία θανάτου κατόπιν υποξίας του ψαροκυνηγού. Ακούσαμε πολλά κατά καιρούς. Τόσους και τόσους νέους θρηνήσαμε που στην προσπάθεια τους να ξεβραχώσουν κάποιο ροφό άφησαν την τελευταία τους πνοή στη θάλασσα. Είναι το ψάρι που έχει ανάψει φωτιές που δεν σβήνουν. Άμα ο άτιμος δεν θέλει να βγει, σε σκάει. Γι’ αυτό ας επιλέξουμε πιο σωστούς τρόπους και πιο ακίνδυνους στο κυνήγι του.

Ποτέ δεν θα ξεχάσω και εγώ ένα περιστατικό στην Μονεμβασιά πριν μερικά χρόνια που είχα ντουφεκίσει ένα μαύρο χοντρό σε οριακό βάθος, το οποίο μου βράχωσε και λίγο έλειψε να μου κοστίσει τη ζωή. Ευτυχώς που το ζευγάρι μου ήταν δίπλα μου. Από εκείνη την ημέρα άλλαξα πολλά πράγματα στον τρόπο ψαρέματος μου. Γι’ αυτό πρέπει να προσέχουμε για να έχουμε.

Αναζητώντας ροφούς κατά την διάρκεια του χειμώνα οι πιθανότητες σύλληψης είναι μικρές, καθότι μεταναστεύουν σε βαθύτερες ζώνες για λόγους αναπαραγωγής, αλλά και σταθερότητας της θερμοκρασίας. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως δεν θα έχουμε συναντήσεις τους χειμερινούς μήνες. Η ζωή τους έτσι κι αλλιώς ξεκινά από τα πολύ-πολύ ρηχά.

Πολλές είναι οι στιγμές που βλέπουμε ροφάκια στο μέγεθος παλάμης να βγαίνουν από τα θαλάμια τους να μας χαζεύουν αλλά και πιο χοντρούς που έχουν σχεδόν μόνιμα όλο το χρόνο τα δικά τους δαιδαλώδη θαλάμια και γλυτώνουν απ’ τους θηρευτές τους.

Αυτό το ψάρι έχει κυνηγηθεί κατά κόρον απ’ όλους και πιστεύω πως σε λίγα χρόνια θα ξεφυλλίζουμε κάνα περιοδικό απ’ τα παλιά για να δούμε κανένα ροφό και για αυτούς που έχουν τη δυνατότητα να ταξιδεύουν στους ωκεανούς θα τους βλέπουν σε διάφορα κέντρα κατάδυσης χωρίς να μπορούν να τους αγγίξουν, απλά για αναψυχή.

Γι’ αυτό και εμείς να είμαστε ώριμοι απέναντι τους και να μην χτυπάμε τουλάχιστον τα μικρά του είδους. Ας προστατεύσουμε με κάθε τρόπο αυτό το είδος που μας έχει δώσει μεγάλες χαρές, ειδικά στα πρώτα μας βήματα. Ας δώσουμε με τη σειρά μας τη δυνατότητα να βλέπουν και να έχουν πιθανότητες να χτυπούν ροφούς και οι πιο νέοι που τώρα ξεκινούν το ψαροτούφεκο.

Ας πάρουμε τώρα όμως την εποχή που διανύουμε για να δούμε αν θα είναι όπως έχουν δείξει κατά καιρούς τα πράγματα ή θα περάσει η άνοιξη και θα ψάχνουμε ροφούς στους πάγκους της ιχθυόσκαλας. Από τα μέσα Απριλίου πάντως έως και τον Οκτώβρη, οι επαφές μας θα είναι αρκετά συχνές. Ειδικά την άνοιξη που είναι η εποχή που κάνουν ανεβάσματα αρκετά μεγάλοι ροφοί σε πολύ ρηχές ζώνες.

Η αναζήτηση τους θα γίνει σε νερά με βραχώδης σχηματισμούς όπου με αναγνωριστικές βουτιές και πλαναρίσματα και με αρκετή παρατηρητικότητα, θα ανακαλύψουμε ορισμένα σημάδια που προδίδουν την παρουσία του, όπως ένα κοίλωμα της άμμου μπροστά από μια πλάκα ή τη συγκέντρωση μικρόψαρων πάνω από ένα μονόπετρο.

Αρκετοί ψαροκυνηγοί επιλέγουν το εντατικό ψαχτήρι με συνεχείς βουτιές ανάμεσα στις πέτρες ή το συρτό (αράχνη) που πιστεύω πως είναι και το πιο αποδοτικό, μιας και τα ψάρια που παίζουν έξω απ’ τα θαλάμια τους αιφνιδιάζονται και μπορούμε να τα πάρουμε με μια βολή γλυτώνοντας την ταλαιπωρία του πιθανού βραχώματος αν το κυνηγούσαμε μέσα στις τρύπες τους. Με τον τρόπο αυτό και κατά ένα μεγάλο ποσοστό προστατεύουμε και τον εξοπλισμό μας, αποφεύγοντας τα στραβώματα της βέργας και τα σχισίματα της στολής. Αν τώρα βρούμε το ψάρι μέσα στο θαλάμι του σε καμιά περίπτωση δεν θα πρέπει να βιαστούμε να του ρίξουμε, εκτός και αν είναι κοντά μας με το κεφάλι στραμμένο προς την έξοδο. Σε περιπτώσεις που ο ροφός μισοφαίνεται ή διακρίνουμε μόνο ένα μέρος του δεν ρίχνουμε. Απλά με συνεχείς βουτιές, ψάχνουμε την πέτρα για πιθανά ανοίγματα που θα μας επιστρέψουν να βρούμε το ψάρι σε θέση βολής και να το πάρουμε με το ευκολότερο δυνατό τρόπο και ακούραστα.

Επειδή όμως σε όλους μας έχει συμβεί να βραχώσει ο άτιμος ο κεφάλας και ενώ η βολή ήταν σε καλό σημείο, αυτός δεν πέθανε ακαριαία και πρόλαβε να μας πάρει λίγα μέτρα από το σχοινάκι του μουλινέ και να εισχωρήσει στο πιο στενό σημείο του θαλαμιού του, τότε θα πρέπει να κάνουμε κάποια βασικά πραγματάκια:
1. Σε καμιά περίπτωση δεν θα είμαστε μόνοι, χωρίς την επίβλεψη του ζευγαριού μας
2. Οι βουτιές θα γίνονται εναλλάξ και οι παραμονές μας από βουτιά σε βουτιά θα έχουν μεγαλύτερη διάρκεια. Διότι στις συνεχείς βουτιές πάνω-κάτω και τραβώντας το ψάρι να έρθει προς τα έξω, εμείς δεν είμαστε σε θέση να νιώσουμε την κόπωση και ίσως μας δημιουργήσει επικίνδυνες καταστάσεις. Προτιμήστε να ρίξετε μερικές άφτερες βολές στο ψάρι σε ζωτικά σημεία ώστε να πεθάνει γρήγορα και όχι να το στολίσετε με βέργες. Σε περίπτωση που έχετε χαραμίσει το χρόνο σας, το καλύτερο είναι να το δέσετε μ’ ένα σημαδουράκι και να τον πάρετε αργότερα ή την επόμενη ημέρα που σίγουρα θα έχει εξαντληθεί. Αν με όλα τα παραπάνω δεν λέει να βγει απ’ το λαγούμι του, τα κόβουμε όλα και συνεχίζουμε το ψάρεμα μας. Δεν υπάρχει λόγος να χάσουμε όλη μας την ημέρα προσπαθώντας. Είπαμε το καλύτερο είναι κεφάλι προς εμάς, ντουφεκιά κι έξω.

Όταν εντοπίσουμε το ροφό έξω απ’ το θαλάμι του, η προσέγγιση μας θα πρέπει να είναι όσο το δυνατό αθόρυβη, αυτό που λέμε κρύο αίμα. Το όπλο μας θα είναι απ’ το ξεκίνημα της βουτιάς στραμμένο προς το ψάρι και λίγα μέτρα πριν σταματάμε κάθε μας κίνηση ακόμη και την εξίσωση στ’ αυτιά μας. Ο παραμικρός θόρυβος θα τον τρομάξει και θα τραπεί σε φυγή.

Αν έχουμε και τον ήλιο πίσω μας, ακόμη καλύτερα. Έτσι μειώνουμε την πραγματική απόσταση κυνηγού και θηράματος. Η βολή από ψηλά έχει το πλεονέκτημα ότι η βέργα του όπλου θα αποκτήσει τέτοια ταχύτητα που το ψάρι δεν θα προλάβει να αντιδράσει και μ’ ένα απότομο τράβηγμα θα το φέρουμε εύκολα στην επιφάνεια χωρίς αυτό να προλάβει να βραχώσει.

Το κομμάτι του εξοπλισμού όσο αφορά τα όπλα έχει να κάνει βασικά με τη μορφολογία του βυθού. Σε τόπους με κατρακύλια ή μεγάλα μονόπετρα που καταλήγουν σε αμμώδεις αποχές χωρίς να βαθαίνουν απότομα είναι ένα 75άρι με 19άρι λάστιχο και 6,5 χιλ. βέργα θα μας δώσει α) την δυνατότητα της δυνατής και γρήγορης βολής και β) τη δυνατότητα όταν μπαίνουμε κάτω από τους βράχους να μπορούμε να περιστρέφουμε το όπλο ευκολότερα δεξιά και αριστερά λόγο του μικρού μήκους. Αν τα ψαχτήρια μας γίνονται σε βυθούς με ογκώδη βράχους με μεγάλα ανοίγματα ένα 90άρι με 20άρια λάστιχα και βέργα 6,75 χιλ. θα μας δώσει μεγάλο βεληνεκές και θα έχει καλύτερο αποτέλεσμα χτυπώντας το ψάρι αφού θα του κάνει μεγαλύτερη ζημιά από μια μικρή σε χιλιοστά βέργα.

Όσοι κυνηγούν με τη μέθοδο της αράχνης και γενικά σε κρεμαστά νερά ένα όπλο 110 με διπλά δετά 17άρι και βέργα 7άρα δίφτερη είναι το ιδανικότερο. Αυτή σας η επιλογή σας δίνει τη δυνατότητα να κυνηγήσετε και άλλου είδους ψάρια όπως πελαγίσια που πιθανόν να βρίσκονται στην περιοχή.

Όλα σας τα όπλα θα είναι εφοδιασμένα με μουλινέ και σχοινάκι με 2,5 χιλ. διάμετρο. Οι βέργες σας πάντα καλοακονισμένες διότι, χτυπώντας τον ροφό με βολή κατά μέτωπο πολλές φορές η βέργα γλιστρά στο κεφάλι του χωρίς να τον τρυπάει. Την έχω πατήσει και εγώ πολλές φορές βλέποντας τον μετά την βολή να φεύγει με μια μεγάλη γρατζουνιά στην καρκάλα του. Γι’ αυτό μην ξεχνάτε να λιμάρεται συχνά την αιχμή της ταϊτινής σας.

Τέλος, επειδή ο χειμώνας μας στέρησε κατά κάποιο τρόπο τους χοντρούς του είδους, θες που ο καιρός που φέτος ήταν ένα μάτσο χάλι, θες γιατί η οικονομική κρίση μας στέρησε τις μακρινές εξορμήσεις, θες η γκόμενα, γαμώ την μουρμούρα της. Άντε στο ... Ας μην το πω, δεν θα χάσουμε και την άνοιξη ο κόσμος να χαλάσει.

Ο Απρίλιος είναι το ξεκίνημα που μεγάλα μαύρα κάνουν την εμφάνιση τους στις ρηχές ζώνες. Προσωπικά τις πιο μεγάλες συναντήσεις τις είχα από τα μέσα Απριλίου έως και αρχές Ιούνη. Σε μια απ’ αυτές και συγκεκριμένα πέρυσι, βρέθηκα μ’ ένα φίλο να ψαρεύω σ’ ένα ρηχό κομμάτι της Κύθνου, ψάχνοντας σαργομελανούρια. Ο τόπος δεν ξεπερνούσε τα 15 μέτρα με διάσπαρτες χορταριασμένες πέτρες. Έχοντας πάρει λοιπόν μεριά ψαράκια εδώ κι εκεί, πιο κάτω βλέπω ένα μεγάλο σαργό να κάνει την είσοδο του σε μια μικρή κοιλότητα ενός βράχου και με μεγάλη ταχύτητα να πετιέται έξω παίρνοντας το δρόμο για τα βαθιά.

Μ’ έβαλε σε σκέψεις και χωρίς να χρονοτριβώ ξεκίνησα την βουτιά κατευθυνόμενος προς την πέτρα. Λίγα μέτρα πριν φτάσω διακρίνω μια μεγάλη μουσούδα να εξέχει απ’ το βράχο. Σταματώ κάθε μου κίνηση ευθυγραμμίζω το όπλο και παρακαλάω να μείνει εκεί. Με το μπαμ, το βέλος βρίσκει το ψάρι και το περνάει κάτω απ’ τα σαγόνια του.

Ένας ευμεγέθης επινέφελος πετιέται με ορμή που κόντεψε να μου φύγει το όπλο απ’ τα χέρια. Ξαφνιάστηκα, δεν φανταζόμουν πως σ’ ένα τέτοιο τόπο, που δεν βρίσκω ποτέ τόσο μεγάλους ροφούς να βρεθεί ένα τέτοιο ψάρι σε βάθος που δεν ξεπερνούσε τα 8 μέτρα.

Το καλύτερο όμως μου το φύλαγε την επόμενη ημέρα φεύγοντας από την Κύθνο και κατευθυνόμενοι προς την Τζια. Βούτηξα σ’ ένα κοφτό σχετικά κομμάτι με αποχές περίπου στα 30 μέτρα. Ο κάθετος βράχος δημιουργούσε βαθιά σχισίματα που φιλοξενούν κατά καιρούς κολοχτύπες. Παίρνω λοιπόν ένα εξηντάρι όπλο και αρχίζω να ψάχνω τα σχισίματα από τα 10 έως τα 18 μέτρα. Σε μια βουτιά και ενώ βρισκόμουν στο τρομακτικό βάθος των 12 μέτρων διακρίνω δύο ροφούς λίγα μέτρα πιο μπροστά από μένα να κουνούν νωχελικά τα πλευρικά τους πτερύγια και να με παρατηρούν. Αναδύθηκα και με απόλυτη ηρεμία, πέρα από την ταχυπαλμία μου. Ξεκρέμασα ένα 110 με διπλά, κόλλησα στον κάθετο βράχο, με τον ήλιο να με καλύπτει και βούτηξα 2 μέτρα πριν από μια σχισμή όπου τελικά μπήκαν τα ψάρια. Έτσι κρατήθηκα από μια εσοχή του βράχου και περίμενα. Δεν ήθελα να ανάψω φακό, ούτε να τα χτυπήσω μέσα σε μια σχισμή που δεν ήξερα πόσο μεγάλη είναι και θα μπορούσε να με βάλει σε περιπέτειες πιθανού βραχώματος. Γι’ αυτό προτίμησα να κάνω ένα μικρό καρτέρι. Η επιλογή μου τελικά ήταν σωστή και χωρίς να περάσουν 30 δεύτερα βγάζει κεφάλι ο ένας και η ντουφεκιά της 7άρας δεν του αφήνει πολλά περιθώρια καταλήγοντας στη σημαδούρα μου.

Παρόμοια περιστατικά, ειδικά τους ανοιξιάτικους μήνες, είχα αρκετά με μεγάλους ροφούς. Είναι μια εποχή που αλλάζει γενικά η τροφική αλυσίδα και τα νερά σιγά-σιγά ανεβάζουν θερμοκρασίες γι’ αυτό και έχουμε τέτοια ανεβάσματα. Εύχομαι και φέτος να έχουμε ανάλογες συναντήσεις με χοντρόψαρα κάνοντας τις βουτιές μας χαλαρές και τις ψυχές μας όμορφες.

πηγη http://www.e-breathless.com/