Το παράκτιο περιβάλλον αποτελεί ένα εξαιρετικά πολύπλοκο, αλλά και ευαίσθητο από οικολογικής άποψης οικοσύστημα, καθώς χαρακτηρίζεται από τη συνύπαρξη και αλληλεπίδραση τριών βασικών στοιχείων της φύσης: της θάλασσας, της ξηράς και του αέρα.
Η υψηλή βιοποικιλότητα και ποικιλομορφία που παρουσιάζει είναι αποτέλεσμα της δυναμικής παρέμβασης της φύσης εδώ και εκατομμύρια χρόνια.
Δυστυχώς, η μεγάλη ζήτηση για χώρο και για τα φυσικά χαρίσματα της παράκτιας ζώνης θέτει σε κίνδυνο τα εύθραυστα οικοσυστήματα και τοπία, τη βιοποικιλότητα, υποβαθμίζει την ποιότητα ζωής των κατοίκων και απειλεί τη βιωσιμότητα σημαντικών οικονομικών δραστηριοτήτων, όπως είναι η αλιεία και ο τουρισμός.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ορίζει την Ολοκληρωμένη Διαχείριση της Παράκτιας Ζώνης (ΟΔΠΖ) ως μια «δυναμική, πολυτομεακή και επαναληπτική διαδικασία για την προώθηση της αειφόρου διαχείρισης των παράκτιων ζωνών. Καλύπτει συνολικά τον κύκλο της συλλογής πληροφοριών, του σχεδιασμού (με την ευρύτερη δυνατή έννοια), της λήψης αποφάσεων, της διαχείρισης και της παρακολούθησης της εφαρμογής.
Μακροπρόθεσμα, η ΟΔΠΖ επιδιώκει να επιτύχει μια ισορροπία μεταξύ των περιβαλλοντικών, οικονομικών, κοινωνικών, πολιτισμικών και ψυχαγωγικών στόχων εντός των ορίων που θέτει η φυσική δυναμική».
Ακρογωνιαίος λίθος της ΟΔΠΠ θεωρείται η πλήρης συμμετοχή όλων των εμπλεκομένων φορέων, συμπεριλαμβανομένης της κοινωνίας των πολιτών.
Σε «νηπιακό» στάδιο
Παρά τις εξελίξεις σε θεσμικό επίπεδο και το γεγονός ότι η Ελλάδα διαθέτει ακτογραμμή άνω των 16.000 χλμ., η προστασία και η ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων περιοχών στη χώρα μας, αντίθετα με αυτό που θα περίμενε κανείς, εξακολουθούν να βρίσκονται σε «νηπιακό» στάδιο.
Συνεχίζουμε να στερούμαστε ενός ενιαίου και ικανοποιητικού νομικού πλαισίου ΟΔΠΖ, με αποτέλεσμα η διαχείριση των παράκτιων πόρων να ρυθμίζεται από αποσπασματικές τομεακές πολιτικές.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το νέο ειδικό χωροταξικό σχέδιο για τις υδατοκαλλιέργειες που βρίσκεται αυτήν την περίοδο σε δημόσια διαβούλευση, με το οποίο προβλέπεται η ανάπτυξη του τομέα των υδατοκαλλιεργειών κατά μήκος του ελληνικού παράκτιου και θαλάσσιου χώρου.
Σαφώς και είναι θετικό βήμα η χωροθέτηση στο χάος των υδατοκαλλιεργειών σε συγκεκριμένες οργανωμένες περιοχές με όρους και προϋποθέσεις.
Παρ’ όλα αυτά, θα έπρεπε να έχουν προηγηθεί κομβικά βήματα, όπως η ενσωμάτωση της Θαλάσσιας Στρατηγικής στο ελληνικό δίκαιο, ο προσδιορισμός νέων θαλάσσιων περιοχών προς ένταξη στο Δίκτυο Natura 2000, ο εμπλουτισμός και η επικαιροποίηση των επιστημονικών στοιχείων που αφορούν τον παράκτιο και θαλάσσιο χώρο.
ΠΗΓΗ: Realnews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου