Του Δημητρη Καφανταρη
Το κοπάδι με τα γοφάρια τριγυρνούσαν και βασάνιζαν το μυαλό μου εδώ και 2 μέρες. Ο Μάιος με τη σειρά του μου έκλεινε το μάτι κοροϊδευτικά για τις επόμενες 31 μέρες αψαρίας που θα ακολουθούσαν.
Τελευταία μέρα του Απρίλη. Έπρεπε να πάω για ψάρεμα. Λες και δεν χόρτασα 330 μέρες.Λες και δεν είχα άλλες ευκαιρίες.Λες και ήμουν θανατοποινίτης και έπρεπε να ρουφήξω τις χαρές της ζωής που μου απέμεινε.
Βόλεψα τα πράγματα στο αυτοκίνητο και ξεκίνησα για το μέρος που πήρα το γοφάρι πριν από 2 μέρες.
Ένα γεμάτο 4αρι έκανε το βυθό να μοιάζει με καπουτσίνο και την ορατότητα μάξιμουμ στα 5 μέτρα.
Στο πρώτο καρτέρι, σαργουδάκια τον 300 γραμμαρίων άρχισαν το χορό τους μπροστά από το 100αρι μου αλλά εγώ περίμενα τον θηρευτή να κάνει την εμφάνιση.
Είναι κάποιες μέρες που νιώθεις τόση αυτοπεποίθηση και οι ενστικτώδης βολές βρίσκουν εγκέφαλο ακόμη και όταν το χέρι είναι λυγισμένο με το όπλο πάνω από το κεφάλι, ακόμα και όταν ρίχνεις ανάμεσα από το πόδια σε στυλ Λούκυ Λουκ.
Σήμερα δεν ήταν τέτοια μέρα.
Ένα 2κιλο γοφάρι φάνηκε απειλητικό και αγέρωχο.Το άφησα να πλησιάσει. Ήμουν στην αρχή της άπνοιας και το άφησα να πλησιάσει πολύ. Ήμουν πολύ σίγουρος για την βολή. Γελούσα μέσα μου σκεπτόμενος το γοφάρι να κρέμεται στην σημαδούρα. Έχει φτάσει ένα μέτρο από την μύτη της βέργας. Σ' έχω.Μπαμ.
Η βέργα πέφτει αργά προς τον βυθό και το γοφάρι με κοιτάει απορημένο.
Βγαίνω απάνω και δεν ξέρω που να ρίξω το φταίξιμο.
Οπλίζω ξανά και τσεκάρω σχοινοπιάστρες, λάστιχα και σχοινιά. Όλα καλά. Βουτιά και πλανάροντας φτάνω στο πόστο.
Ένα γοφάρι είναι ακριβώς από κάτω μου και δεν με έχει δει. Το πλησιάζω πολύ, πάρα πολύ. Είναι μεγαλύτερο από το πρώτο.Ωραία. Μπαμ και η βέργα καρφώνεται στην άμμο.
Δεν με πάει σήμερα. Η απληστία μου φταίει.Τι το ήθελα το ψάρεμα σήμερα. Μπαίνει ο Μάης. Ε και; Τον Ιανουάριο δεν είχα 20 μέρες άβρεχτος; τον Νοέμβριο δεν έμεινα μακριά από την θάλασσα 25 μέρες; Ο Μάης με πείραξε;
Πάμε για άλλο καρτέρι μπας και τα γοφάρια δώσαν σήμα ότι ένας με μαύρα νεοπρεν παίζει μαζί τους με αγαθές διαθέσεις.
Γοφάρι δεν ξαναείδα, παρά μόνο μία μπάφα τήν οποία η βολή μου της έξυσε τον εγκέφαλο χωρίς να το καρφώσει το ψάρι και το έβλεπα να βυθίζεται.Βούτηξα και το μάζεψα από τον βυθό.
Η αστοχία μου συνεχίστηκε ακόμη και σε σουπιά.Ακίνητη.Η βέργα καρφώθηκε δίπλα της και εγώ απλά την τράβηξα και κάρφωσα την σουπιά κρατώντας την βέργα με το χέρι.
Πάλι καλά που βρήκα και αυτές τις σουπιές για να νιώσω ότι η τελευταία βουτιά του Απρίλη είχε κάποιο νόημα.
Άντε φίλοι μου καλό μήνα να έχουμε και χωρίς απρόοπτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου