ΜΙΑ ΜΑΥΡΗ ΜΕΡΑ!!!!

του Παναγιωτη Βαφειαδη

Ο Απρίλιος τέλειωνε και από μέρες κανονίζαμε με τον Δημήτρη πως θα αποχαιρετίσουμε το μηνά με όμορφες εικόνες γιατί όχι και λίγα ψάρια για τις γαστρονομικές μας απολαύσεις!
Το νέο μου draco 125 εδώ και καιρό περίμενε να γευτεί την αλμύρα της θάλασσας και το ατσάλι που το συνόδευε τη σάρκα κάποιου αξιόλογου θηράματος!!!!!
Την ιδία ανυπομονησία βέβαια είχα και εγώ ! Θες μια οι υποχρεώσεις μια ο καιρός μια οι θολούρες δεν μου επέτρεπαν τη χρήση του και αρκεζόμουν στα ρηχοκαρτεράκια με το 90αρακι μου.
Επιτέλους ήρθε η ώρα και το ξημέρωμα μας βρήκε στην ακροθαλασσιά!
Μόλις που φάνηκε ο ήλιος κόκκινος κόκκινος και κάπως έτσι ξεκίνησα να φαντάζομαι και το υπόλοιπο της ημέρας.........με πολλές κόκκινες!!!!!
Με συνοπτικές διαδικασίες το φουσκωτάκι γρήγορα στο νερό τα χοντρά νεοπρεν πάνω στο κορμί μας και βουρ για το όνειρο!
Μια σύντομη σκάλα για ζέσταμα μας απέφερε μερικούς ωραίους σαργούς και ένα ροφάκο. Στη συνεχεία και αναζητώντας τις κόκκινες σε ένα ωραίο κομμάτι που ήξερε ο Δημήτρης κάτι φαινόταν ύποπτο. Πολλά μικρόψαρα παντού και αρκετά μέτρα πάνω από τον βυθό αλά και οι συναγρίδες άφαντες και πώς να είναι εκεί αφού ένας τόνος ευμεγέθης γυρόφερνε την περιοχή! Δρόμο λοιπόν για να δοκιμάσουμε και πουθενά αλλού την τύχη μας. Έπειτα από κανα δυο ακόμη στάσεις και αρκετές βουτιές δεν καταφέραμε κάτι αξιόλογο. Στην τέταρτη στάση μας και αφού είχε μεσημεριάσει για τα καλά καταφέραμε να εντοπίσουμε μερικά ψάρια τα όποια από ότι φάνηκε δεν είχαν διάθεση να μας πλησιάσουν!
-Άντε Δημήτρη ώρα να φεύγουμε από εδώ, να γυρίσουμε λίγο αργότερα και τα ψάρια ίσως να έχουν καλύτερη διάθεση.
-Πάνο κάνε Αλή μια βουτιά λίγο πιο δεξιά , είδα τον τόπο νε συνεχίζει.
Έτσι και έκανα. Πριν φτάσω στον βυθό και με την προσοχή μου στραμμένη προς την αποχή για να εντοπίσω τα ψάρια λίγο έλειψε να τρακάρω με έναν μόνιμο κάτοικο! Ο μεγάλος ροφός που ακινητούσε πάνω στο βράχο με τρόμαξε με την εκρηκτική του κίνηση να σπεύσει στην φώλια του λίγα μέτρα πιο κάτω . Τον ακλουθώ και φτάνοντας στης άκρη του μεγάλου βράχου τον εντοπίζω στη σκιά του απέναντι μονόπτερου να με κοιτάζει!
Να η ευκαιρία μου……..
Ένα μέτρο ακόμη να σιγουρευτώ γιατί το ψάρι είναι και μεγάλο……
Εδώ νομίζω καλά είμαι…….
ΜΠΑΜ………γκντουμπ……..
Με γρήγορες κινήσεις πιάνω την πετονιά στα χέρια για να αποφύγω τα χειρότερα!
Χτύπος από ροφό και τράβηγμα πουθενά!
Κοίτα να δεις λέω που πρόλαβε και μου την έκανε και κάθομαι και τραβώ τον βράχο!!!!
Κάπου εκεί τέλειωσε και η αγονία μου στο επόμενο τράβηγμα συνειδητοποιώντας ότι ο βράχος είναι ι ο ροφός που είχε κιόλας πάρει και το χρώμα και την ακινησία του βράχου !!!!!!
Έτσι τελείωσε και η όμορφη αυτή μέρα χωρίς να είναι κόκκινη αλλά πιο μαύρη από ότι περιμέναμε……