Στο έλεος της θολούρας

Ενα φαινόμενο που μας απασχολεί είναι η έντονη θολούρα που επικρατεί σε πολλά σημεία της χώρας μας. Οι αιτίες είναι πολλές, τα χιόνια από τα βουνά που λιώνουν και καταλήγουν στη θάλασσα, η γύρη από τα φυτά που καταλήγει με τον αέρα στις παραλίες και αρκετές ακόμα, χάρη στις οποίες το νερό αποκτά ένα σκούρο καφέ ή πράσινο χρώμα!

Αυτή η κατάσταση μετατρέπει το ψάρεμα από μια ευχάριστη ασχολία σε δύσκολη και επικίνδυνη αν δεν τηρήσουμε κάποιους βασικούς κανόνες. Καλό θα ήταν να αποφύγουμε να βουτήξουμε, αλλά είναι δύσκολο να γυρίσουμε την πλάτη στη θάλασσα, ειδικά αν δεν έχουμε την πολυτέλεια να ψαρέψουμε κάποιο άλλο σημείο που θα έχει λιγότερη θολούρα.

Πρώτα απ' όλα γινόμαστε ορατοί στο ζευγάρι μας με κάθε τρόπο. Αυτός που κάνει τη βουτιά κουβαλά πάνω του το σχοινί της σημαδούρας, το όποιο θα πρέπει να έχει έντονο χρώμα για να γίνεται όσο το δυνατόν πιο εύκολα αντιληπτό. Ρηχαίνουμε κατά πολύ τις βουτιές μας και βάζουμε αυτοκόλλητα που αντανακλούν στην πίσω μεριά των βατραχοπέδιλών μας. Πριν από κάθε βουτιά συζητάμε το πλάνο που θα ακολουθήσουμε με το ζευγάρι μας και δεν κάνουμε τίποτα άλλο πέρα από αυτό που έχουμε συζητήσει. Ξεκινώντας τη βουτιά μας, το ζευγάρι κρατά χρόνο στην επιφάνεια. Αν ξεπεράσουμε τον συνεννοημένο χρόνο, τότε ακολουθεί το σχοινί της σημαδούρας για να μας βρει αμέσως?

Πάντα θα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι οι συνθήκες δεν είναι οι ιδανικές και οι βουτιές μας να είναι πιο προσεγμένες και μελετημένες από άλλες φορές. Βέβαια, αν η θολούρα δεν αφήνει κανένα περιθώριο, τότε καλό θα είναι να το αναβάλουμε, αφού ούτε ψάρεμα θα ευχαριστηθούμε, άλλα κινδυνεύουμε κιόλας να χάσουμε τον εξοπλισμό μας στη θολούρα και στον κυματισμό. Πάντα να έχουμε στο μυαλό μας ότι εκεί βρισκόμαστε για να διασκεδάσουμε και όχι να κάνουμε κάτι επικίνδυνο.
Στο έλεος της θολούρας

Ψαρεύοντας με τέτοιες συνθήκες, μπορούμε να εκμεταλλευτούμε την κατάσταση και να τη γυρίσουμε υπέρ μας. Δεν βλέπουμε καλά, άλλα το ίδιο ισχύει και για τα ψάρια, τα οποία όμως έχουν το πλεονέκτημα ότι μας αντιλαμβάνονται χάρη στα ειδικά αισθητήρια όργανα που διαθέτουν. Μη σας φανεί παράξενο, μπορούμε και εμείς να ακούσουμε τα ψάρια, αν το προσπαθήσουμε! Σε ένα ρηχό καρτέρι στη θολούρα πολλές φορές θα ακούσουμε τα μικρόψαρα να μετακινούνται κοπαδιαστά για να αποφύγουν τον μεγάλο θηρευτή που μας πλησιάζει ή πλησιάζοντας μια τρύπα για να την ψάξουμε, μπορεί να ακούσουμε κάποιο ψάρι να μετακινείται για να μην το δούμε.

Ετσι καταλαβαίνουμε ότι έχουμε να κάνουμε με κάποιο καλό θήραμα. Αυτά συμβαίνουν στους ψαροκυνηγούς που κινούνται χαλαρά με τις αισθήσεις τους σε εγρήγορση, με τη βασική προϋπόθεση να έχει και ο τόπος κάνα ψαράκι! Πάντως, η θολούρα δίνει ψάρια σε αυτούς που έχουν την υπομονή να μάθουν τα μυστικά της. Αλλά και να μη δώσει, εμείς θα έχουμε γίνει καλύτεροι ψαροκυνηγοί, προσπαθώντας να αποκρυπτογραφήσουμε τα μυστικά της!

Λάμπρος Δερτιλής

πηγη http://www.ethnos.gr/entheta.asp?catid=23381&subid=2&pubid=63105224