ΤΟ ΚΑΡΤΕΡΙ ΤΗΣ ΣΥΝΑΓΡΙΔΑΣ

Του Βαγγελη θεοδωρου


Η συναγρίδα είναι ένα από τα πιο αξιόλογα θηράματα του υ/κ. Σταθερή στις συνήθειες της επισκέπτεται μαζικά και σε συγκεκριμένες εποχές του χρόνου την παράκτια ζώνη για να κυνηγήσει. Έτσι παρατηρείται το φαινόμενο, περιοχές που είναι συνήθως φτωχές από πλευράς θηραμάτων, για μερικές μέρες του χρόνου να μετατρέπονται σε τέλειους ψαρότοπους. Μάλιστα πολλές από αυτές τις περιοχές είναι εύκολα προσβάσιμες ακόμη και χωρίς τη χρήση σκάφους. Έτσι λοιπόν και ενώ άλλα είδη ψαριών έχουν εκλείψει από την άμεσα προσβάσιμη ακτογραμμή απαιτώντας μακρινά ταξίδια και άριστη γνώση των τόπων που επισκεπτόμαστε, οι συναγρίδες συνεχίζουν να κάνουν την εμφάνισή τους στα «κοντινά», δίνοντας την ευκαιρία μίας ικανοποιητικής ψαριάς, ακόμη και σε αυτούς που δεν διαθέτουν σκάφος ή χρόνο για μακρινές εξορμήσεις.
ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΠΟΥ
Ψαρεύοντας μια περιοχή όλη τη διάρκεια του χρόνου, μπορείτε να αποκτήσετε μια ιδέα για το πια μέρη φιλοξενούν συναγρίδες και πότε περίπου. Μορφολογικά τα σημεία αυτά διαφέρουν από τόπο σε τόπο έχουν όμως και μερικές κοινές παραμέτρους .
Τα ψάρια λοιπόν προτιμούν μέρη τα οποία ευνοούν τον τρόπο κυνηγιού τους ο οποίος είναι η αιφνιδιαστική επίθεση, από τη γύρω περιοχή, σε ένα μικρό κομμάτι βυθού το οποίο συγκεντρώνει το πλήθος των μικρόψαρων. Το κομμάτι αυτό είναι συνήθως επίπεδο με διάσπαρτες πέτρες ή εξογκώματα έχοντας πολλές φορές και μια πλευρά με απότομη κλήση. Σε μεγάλης έκτασης ισοβαθείς ανοιχτοσιές οι συναγρίδες φαίνεται να συγκεντρώνονται γύρω από σημεία που έχουν την πιο βραχώδη σύσταση. Η εφόρμηση των ψαριών γίνεται από τα βαθύτερα στις περιοχές που υπάρχει απότομη πλευρά ενώ στις ισοβαθείς περιοχές το κοπάδι κινείται κυκλικά στην περίμετρο κάνοντας επιθέσεις πότε από ρηχά και πότε από τα βαθιά. Με βάση τα παραπάνω ο υ/κ μπορεί να προβλέπει τον προσανατολισμό του καρτεριού του ανάλογα με τη μορφή του πόστου που θα επιλέξει .
Ενδεικτικά σε μία απόσταση ακτογραμμής δύο μιλίων μπορεί να υπάρχουν κατά μέσο όρο 2 με 3 πόστα καρτεριού για συναγρίδες και μπορούμε να τα ανακαλύψουμε από την μεγάλη συγκέντρωση τον μικρόψαρων και ειδικότερα από τις νευρικές, τρομαγμένες κινήσεις τους που είναι πολύ χαρακτηριστικές. Καλό είναι όταν θέλουμε να έχουμε αποτελέσματα να επικεντρωνόμαστε μόνο σε αυτά τα πόστα γιατί ενεδρεύοντας σε παρακείμενα σημεία τρομάζουμε τα ψάρια κάνοντας τα πολύ επιφυλακτικά.
Όταν επισκεπτόμαστε κολυμπητά τέτοιες περιοχές φροντίζουμε να προγραμματίσουμε έτσι την πορεία μας ώστε να βρισκόμαστε στα καλά σημεία την ώρα που τα ψάρια κυνηγούν. Κατά την γενική παραδοχή η ώρα αυτή είναι λίγο αργότερα από την ανατολή του ηλίου και το σούρουπο. Έτσι αν επιλέξετε να κάνετε μία μεγάλη απόσταση κολυμπητά φροντίστε να μπορείτε να αρχίζετε ή να τελειώνετε την εξόρμηση σας κοντά σε αυτά τα πόστα.
ΕΠΟΧΗ
Η εποχή που παρατηρείται ανέβασμα ψαριών διαφέρει από τόπο σε τόπο και είναι λάθος να αναφερθούμε σε συγκεκριμένες ημερομηνίες πλην του μήνα Ιούνιου που γενικά όλα τα είδη ψαριών ανεβαίνουν ρηχότερα και μαζί τους ακολουθούν και οι συναγρίδες καθώς και τον μήνα Οκτώβριο που συμβαίνει κάτι ανάλογο με τον Ιούνιο σε μικρότερη όμως κλίμακα. Εκτός της εποχής, σημαντικός πόλος έλξης των κοπαδιών είναι και η ύπαρξη ρευμάτων διότι αυτά μεταφέρουν τους οργανισμούς που αποτελούν τη βάση της τροφικής αλυσίδας και αυτά ακολουθούν και τα μεγαλύτερα ψάρια για να μπορούν να έχουν αφθονία τροφής. Η κατεύθυνση των ρευμάτων και του αέρα ή θερμοκρασία του νερού την εκάστοτε εποχή η φάσεις του φεγγαριού είναι όλοι παράγοντες που επηρεάζουν την κίνηση των ψαριών και βεβαίως και την δεκτικότητα τους απέναντι στο καρτέρι μας. Κάτι που είναι κοινό για όλες ανεξαιρέτως τις περιοχές είναι πως η μειωμένη ορατότητα κάνει το κοπάδι να πλησιάζει πιο εύκολα είτε πρόκειται για θολά νερά είτε για σκοτάδι λόγο δύσης του ηλίου. Επίσης τα ψάρια φαίνεται να προτιμούν να κυνηγούν τις ηλιόλουστες ημέρες και να αποφεύγουν αυτές με βροχή και σύννεφα, ιδανικότερες μέρες είναι αυτές που επικρατεί ηλιοφάνεια μετά από μεγάλη περίοδο βροχής και το φεγγάρι γεμίζει.
Οι συναγρίδες δεν έχουν κάποια ιδιαίτερη προτίμηση όσον αφορά το βάθος. Τα κομμάτια που κυνηγούν μπορεί να βρίσκονται λίγα μέτρα κάτω από την επιφάνια ή στα όρια των δυνατοτήτων μας, έτσι δεν είναι τόσο οι επιδώσεις του υ/κ που θα δώσουν αποτελέσματα, όσο η καλή γνώση της τεχνικής και της περιοχής που επιλέγει να κυνηγήσει. Τα ψάρια επίσης χρησιμοποιούν το παιχνίδισμα του φωτός για να κυνηγούν, μπερδεύοντας την όραση των θηραμάτων τους, για αυτό το λόγο τις συναντούμε το σούρουπο ή την αυγή και το ιδανικότερο σημείο για να ενεδρεύουμε είναι ο ορίζοντας του θερμοκληνούς. Επίσης έχουν και την ενοχλητική ικανότητα να πλησιάζουν το πόστο μας από την πλευρά που είμαστε περισσότερο εκτεθειμένοι. Αν αυτό γίνει δύο συνεχόμενες φορές με το ίδιο κοπάδι τότε αυτό χάνει το ενδιαφέρον του και τα καρτέρια είναι πλέον άκαρπα. Έτσι επιλέγουμε να κρυφτούμε σε σχισμές που μας καλύπτουν ολόκληρους, στην φυκιάδα ή σε συστάδες πέτρας που σχηματίζουν ένα τοίχος περιμετρικά από το σώμα μας.
Η τελευταία κίνηση του υ/κ απέναντι στα δύσπιστα ψάρια είναι η πρόκληση ήχων οι οποίοι δείχνουν να έχουν κάποιο αποτέλεσμα. Υπόκωφοι χαμηλής συχνότητας ήχοι, όπως π.χ. το χτύπημα των λαστιχένιων νεύρων των πτερυγίων ή συνηθέστερα η σύσπαση του λάρυγγα, φαίνεται να τα δελεάζουν. Δεν ήταν λίγες οι φορές που με τη χρήση τέτοιων ήχων ψάρια που μετά το σπάσιμο τους είχαν απομακρυνθεί ,γύριζαν και ξαναπλησίαζαν καταλήγοντας εντέλει να κρέμονται στον πλωτήρα. Αποφεύγετε να καρτερεύετε την ώρα που περνούν μεγάλα πλοία γιατί ο θόρυβος τους διώχνει τα ψάρια ακόμα και αν περνούν σε απόσταση πολλών μιλίων.
Στα πολυπληθή κοπάδια είναι δυνατή η σύλληψη δύο ή και περισσότερων συναγρίδων. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι μετά την πρώτη βολή να απομακρυνθούμε από το σκηνικό και να επιστρέψουμε πάλι ύστερα από ένα μισάωρο καλύτερα κρυμμένοι και λίγα μέτρα μακρύτερα από το αρχικό σημείο του καρτεριού.
ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ
Λέγεται πως δεν διακρίνουν το κόκκινο χρώμα, πάντως φοράς ή δεν φοράς παραλλαγή τα ψάρια όταν είναι ήρεμα πλησιάζουν. Αναλόγως με την ορατότητα αυξομειώνεται και το μέγεθος του όπλου. Ένα ευκίνητο κοντό τουφέκι είναι ιδανικό στα θολά που τα ψάρια μπορεί να μας πλησιάσουν από όλες τις κατευθύνσεις και θα χρειαστεί να το στρέψουμε γρήγορα, ενώ σε καθαρά νερά επιστρατεύουμε ότι μεγαλύτερο και δυνατότερο έχουμε. Προσωπικά προτιμώ τα τριπλά 16άρια λάστιχα γιατί μου δίνουν μία επιπλέον σιγουριά στις μεγάλες αποστάσεις από το στόχο, αλλά ένα 110 με μονό 19άρι μπορεί να δώσει καίριες βολές λόγο της μειωμένης ανάκρουσης και θα έλεγα ότι είναι το ιδανικότερο για τις περισσότερες περιπτώσεις. Προτιμήστε 6.5mm βέργα που είναι ταχύτερη και μας επιτρέπει να προλαβαίνουμε τις αντιδράσεις των ψαριών. Τα ψάρια που είναι πάνω από 6 κιλά έχουν μεγάλη δύναμη και σε συνδυασμό με το στενό σώμα τους σκίζονται και ξεψαρείζουν πολύ εύκολα, έτσι πάντα να χρησιμοποιείτε δίφτερη βέργα και να προσέχετε πολύ το σημείο της βολής. Καλύτερα ένα μεγάλο ψάρι να χτυπηθεί στο σκληρό του κεφαλιού, στο κάλυπτρο των βραγχίων ή πίσω από την περιοχή της κοιλίας, προς την ουρά, παρά στο πλευρικό πτερύγιο όπου και συνηθίζουμε να στοχεύουμε. Γιατί αν η βέργα καταλήξει ακόμα και ένα εκατοστό χαμηλότερα από το πλευρικό πτερύγιο θα βρεθεί στην περιοχή της κοιλιάς, κάτι που σημαίνει βέβαιο ξεψαρισμα, στα μεγάλα ψάρια.
Κλείνοντας, προτείνω να ψαρέψετε τις συναγρίδες κάνοντας μερικά καρτέρια λίγα λεπτά πριν νυχτώσει και να δείτε πόσο τέλεια παραλλάσσονται τα ψάρια με το σκοτεινό βαθύ μπλε χρώμα του νερού και πώς μένουν αθέατα καθώς πλησιάζουν.
Θα καταλάβετε πολλά για τον τρόπο που συμπεριφέρονται και κυνηγούν, πολύ περισσότερα από αυτά του χωράνε σε ένα άρθρο.